သံေဝဂ...

မအုိေသးခင္
ျပင္ၾကဆင္ၾက ရုပ္အလွ..

မနာေသးခင္
ေမာ္ၾကၾကြားၾက ဥစၥာဓန...

မေသေသးခင္
ေထာင္ၾကလႊားၾက မာန္မာန..

သင္အိုေသာအခါ
သင့္ခႏၶာ ရြတ္တြပ်က္စီးအံ့..

သင္နာေသာအခါ
သင့္ဥစၥာ မုခ် မကယ္တင္နုိင္အံ့..

သင္ေသေသာအခါ
သင့္မာန ေျမျမွပ္ သျဂိဳလ္ခံရအံ့...

မေသခင္စပ္ၾကား ရွင္ခ်ိန္မ်ား..
ေကာင္းမွဳကုသို္လ္ ထံုမႊမ္းၾက...............။

ဥပုသ္ေစာင့္ျခင္းအဓိပၸာယ္တရားေတာ္ (ေဒါက္တာနႏၵမာလာဘိဝံသ)

<<ဝိမုတၱိသုခ ေဖ့ဘုတ္မွ ကူးယူေဖာ္ျပျခင္း။>>

သာဓု သာဓု သာဓု ပါ အရွင္ျမတ္တုိ႔..

စက္တင္ဘာလ ၃၊၄ ရက္ေန႕မွာ ရန္ကုန္တိုင္း ေမွာ္ဘီၿမိဳ႕နယ္ ေမတၱာရွင္(ေရႊျပည္သာ) သုဒ္ဓ၀ိပသာနာ ရိပ္သာမွာ ဆရာေတာ္ဦးသုမဂၤလ ဦးစီးဦးေဆာင္ျပဳၿပီးေတာ့ ျမန္မာတစ္ႏိုင္ငံလံုးမွာ ဖြဲ႕စည္းတည္ေထာင္ထားတဲ့ ပရဟိတအဖြဲ႕အစည္းမ်ားကို ဖိတ္ၾကားၿပီး စံုနံ႕သာၿမိဳင္ ပရဟိတအသင္းမ်ား ႏွီးေႏွာဖလွယ္ပြဲႏွင့္ သာသနာ့အက်ဳိးေတာ္ေဆာင္ သုမဂၤလာအသင္း ဖြဲ႕စည္းတည္ေထာင္ရန္ တတိယအႀကိမ္ ေဆြးေႏြးျခင္းပြဲကို ေအာင္ျမင္စြာက်င္းပခဲ့ပါတယ္။ အစည္းအေ၀းသုိ႕ တိုင္းႏွင့္ျပည္နယ္အသီးသီးမွ ပရဟိတအသင္းေပါင္း ၇၀၈ သင္းတက္ေရာက္ၿပီး ဧည့္ပရိသတ္ေပါင္း (၃၀၀၀)ေက်ာ္ တက္ေရာက္ေဆြးေႏြးခဲ့ၾကပါတယ္။ အစည္းအေ၀းကို သက္ေတာ္ရွည္ဆရာေတာ္ႀကီးမ်ား ေမတၱာရွင္(ေရႊျပည္သာ)ဆရာေတာ္ အရွင္ဇ၀န ၊ တြံေတးဆရာေတာ္၊ ေရႊည၀ါဆရာေတာ္ ၊ကသာဆရာေတာ္၊က်ဳိတ္ထိုဆရာေတာ္ ႏွင့္ တစ္ျခားဆရာေတာ္ သံဃာေတာ္အပါး ၁၀၄ ပါးတက္ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ ရန္ကုန္နာေရးကူညီမႈအသင္းမွ ဦးေက်ာ္သူႏွင့္အဖြဲ႕ စာေရးဆရာမ်ား ေမာင္၀ံသ၊ေမာင္စိန္၀င္း(ပုတီးကုန္း) ႏွင့္ တစ္ျခားစာေရးဆရာမ်ားလည္း တက္ေရာက္ေဆြးေႏြးခဲ့ၾကပါတယ္။

အစည္းအေ၀းကို တစ္ရက္ကို သံုးပိုင္းခြဲၿပီး တစ္ပိုင္းကို သံုးနာရီၾကာ ေဆြးေႏြးခဲ့ၾကပါတယ္။ အစည္းအေ၀းမွာ ပရဟိတအသင္းမ်ား မွေဆြးေႏြးျခင္း ဆရာေတာ္မ်ားမွ ၾသ၀ါဒေပးျခင္းမ်ား ျပဳလုပ္ခဲ့ပါတယ္။ အစည္းအေ၀းတြင္ ျမန္မာတစ္ႏိုင္ငံလံုးဆိုင္ရာ ပရဟိတနိကာယ အသင္းခ်ဳပ္ႀကီးဖြဲ႕စည္းတည္ေထာင္ရန္ေဆြးေႏြးျခင္း၊ ျမန္မာတစ္ႏိုင္ငံလံုးဆိုင္ရာ ပရဟိတနိကာယ အသင္းခ်ဳပ္ႀကီး ေပၚေပါက္လာေစရန္ တြံေတးဆရာေတာ္မွ သိန္း (၁၀၀၀) မတည္လွဴဒါန္းခဲ့ပါတယ္ ။ တစ္ႏိုင္ငံလံုးမွာရွိတဲ့ပရဟိတအသင္းမ်ားနဲ႕ဖြဲ႕စည္းမွာျဖစ္ၿပီး တစ္ႏိုင္ငံလံုး အတိုင္းအတာနဲ႕ လိုအပ္ေသာေနရာမ်ားကို ကူညီေထာက္ပံလွဴဒါန္းရန္ျဖစ္ပါတယ္။ သာသနာ့ အက်ဳိးေတာ္ေဆာင္ သုမဂၤလာ အသင္းတည္ေထာင္ျခင္းမွာ အသင္းမွလုပ္ေဆာင္မည့္လုပ္ငန္းမ်ား ၊ စည္းကမ္းမ်ား၊ ဥပေဒမ်ားကို ေရွ႕ေနႀကီးမ်ားျဖင့္ ေဆြးေႏြးခဲ့ၾကပါတယ္။

စံုနံ႕သာၿမိဳင္ ပရဟိတအသင္းမ်ားႏွီးေႏွာဖလွယ္ပြဲ ႏွင့္ သာသနာ့အက်ဳိးေတာ္ေဆာင္ သုမဂၤလာ အသင္း ဖြဲ႕စည္းတည္ေထာင္ျခင္း ပြဲသို႕ၾကြေရာက္လာတဲ့ သံဃာေတာ္မ်ားႏွင့္ ဧည့္ပရိသတ္ (၃၀၀၀)ေက်ာ္ကို ဆရာေတာ္ဦးသုမဂၤလ မွအစစအရာရာေကၽြးေမြးဧည့္ခံခဲ့ၾကပါတယ္။ ေ၀ယ်ာ၀စၥ လုပ္သား(၁၀၀) ေက်ာ္ ဧည္ခံျခင္း၊ ႀကိဳဆိုျခင္း၊ ေကၽြးေမြးျခင္း၊ အႀကိဳအပို႕၊ ေနရာထိုင္ခင္းႏွင့္ အိပ္ရာမ်ား ျပင္စင္ျခင္း၊သန္႕ရွင္းေရး ႏွင့္ အေထြေထြကိစၥ မ်ားကို လိုေလေသးမရွိေအာင္ ေဆာင္ရြက္ေပးခဲ့ၾကပါတယ္။ ၀င္လွ်င္၀င္ျခင္းပဲ လူ(၂၀)ေက်ာ္မွ လက္အုပ္မ်ားခ်ီၿပီး မဂၤလာဟု မိတ္ဆက္ၾကပါတယ္။ လူႀကီးလူငယ္မေရြးအားလံုးကို လက္အုပ္ေလးခ်ီၿပီး မဂၤလာပါ ဟုႏႈက္ဆက္ေနျခင္းကို ေ၀ယ်ာ၀စၥ အဖြဲ႕၀င္ (၁၀၀)လံုးက ျပဳမႈၾကပါသည္။ လာေရာက္ၾကတဲ့ဧည္သည္မ်ားမွလည္း ျပန္လည္ၿပီးလက္အုပ္ေလးခ်ီၿပီး ျပန္ႏႈက္ဆက္ၾကပါတယ္။ အရမ္းကိုၾကည္ညိဳေလးစားစရာေကာင္းတဲ့ အေလ့အက်င့္ေလးတစ္ခုပါ။ တစ္ႏိုင္ငံလံုးၿပဳလုပ္သင့္တဲ့ အေလ့အက်င့္တစ္ခုပါ။ ဧည့္သည္မ်ားကို လည္ဆြဲကက္ႏွင့္ႀကိဳးအ၀ါေရာင္၊ ေ၀ယ်ာ၀စၥ အဖြဲ႕၀င္မ်ားကိုလည္ဆြဲကက္ႏွင့္ ႀကိဳးအနီေရာင္မ်ားခြဲျခားထားပါတယ္။ တစ္ခါမွမႀကံဳစဖူးခဲ့တဲ့ တစ္ႏုိင္ငံလံုးမွာရွိတဲ့ ပရဟိတ အသင္းမ်ားကိုဖိတ္ၾကားကာ သာသနာေတာ္ႀကီးျပန္႕ပြားတိုးတက္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ရန္အခ်က္အလက္မ်ားကို ေဆြးေႏြးခဲ့ၾကပါတယ္။ အားလံုးကလည္း အားရေက်နပ္ကာ တစ္ႏိုင္ငံလံုးဆိုင္ရာ ပရဟိတနိကာယအသင္းခ်ဳပ္ ႏွင့္ သာသနာအက်ဳိးေတာ္ေဆာင္ သုမဂၤလာ အသင္းတြင္ ၀င္ေရာက္ပါ၀င္ၾကၿပီး လက္မွတ္မ်ားေရးထိုးခဲ့ၾကပါတယ္။

ဆရာေတာ္ဦးသုမဂၤလဧ။္ ေရွ႕ဆက္လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားမွာလည္း သာသနာေတာ္အတြက္ အရမ္းကိုအားရႏွစ္သက္ဖြယ္ျဖစ္ပါသည္။ ဆရာေတာ္ဦးသုမဂၤလ ကိုလည္း အရင္ကထက္ၾကည္ညိဳေလးစားသူမ်ား အမ်ားအျပားေတြ႕ခဲ့ၾကပါတယ္။ ဇြန္ပန္းရုံအနီး လွည္းဘီးႏြံထဲ ကၽြံေနသည္ ေလးလြန္း၍ မတြန္းႏိုင္ဘူးလား ၿပိဳင္တူတြန္းလွ်င္ေရြ႕ႏိုင္ပါသည္တဲ့။ သာသနာ့ေတာ္ဆိုတဲ့လွည္းႀကီးကို တိုးတက္ျပန္႕ပြားၿပီး ေရရွည္တည္တံခိုင္ျမဲေအာင္ တစ္ေယာက္ထဲ တြန္းလွ်င္ အရမ္းေလးလြန္း၍ မတြန္းႏိုင္ဘူးလားတဲ့ အားလံုးကၿပိဳင္တူတြန္းလွ်င္ တိုးတက္ျပန္႕ပြားၿပီး ေရရွည္တည္တံခိုင္ၿမဲမွာ ျဖစ္ပါတယ္လို ဆိုလိုတယ္လို ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ထင္မိပါတယ္။ သာသနာ့ေတာ္ႀကီး ကမာၻအလယ္မွာထည္၀ါဖို႕ အားလံုးက၀ိုင္း၀န္း၍ တြန္းေပးၾကပါလို႕ေမတၱာရပ္ခံပါတယ္။

ေက်းဇူးတင္လႊာ

စံုနံ႕သာျမိဳင္ ပရဟိတ အသင္းမ်ားႏွီးေႏွာဖလွယ္ပြဲ ႏွင့္ သာသာနာ့အက်ဳိးေတာ္ေဆာင္ သုမဂၤလာ အသင္း ဖြဲ႕စည္းတည္ေထာင္ျခင္း ပြဲကို ျဖစ္ေအာင္ေဆာင္ရြက္ေပးေသာ ဆရာေတာ္ ဦးသုမဂၤလ၊ဆရာေတာ္ ဦးဇ၀န၊တြံေတးဆရာေတာ္၊ေန႕မနားညမနား ႀကီးၾကပ္ေပးေနေသာ ေ၀ယ်၀စၥအဖြဲ႕ေခါင္းေဆာင္ ဆရာေတာ္ ဦး၀ိစာရ ႏွင့္ ေ၀ယ်ာ၀စၥ အဖြဲ႕၀င္မ်ားအားလံုးကို ၾကည္ညိဳေလးစား ေက်းဇူးတင္လွ်က္ရွိပါေၾကာင္း ရိုေသေလးစားစြာျဖင့္ ေရးသားအပ္ပါသည္။ သာသနာ့ေတာ္ႀကီး ယခုထက္တိုးတက္ျပန္႕ပြားပါေစ။ ဆရာေတာ္ဦးသုမဂၤလ ဆႏၵအတိုင္း ျဖစ္ေျမာက္ေအာင္ျမင္ပါေစ ဟု အႀကိမ္ႀကိမ္ ဆုေတာင္းမိပါသည္။

ေဆာင္းပါးရွင္ သီဟရာဇာ

လူသားဆန္ေသာ သူရဲေကာင္းတဦး၏ ျမင့့္ျမတ္ေသာ စိတ္ထား

Salai Tin Maung Oo

လူေသလူျဖစ္ ဝိနိစၦယ

အာဇာနည္ေခါင္းေဆာင္၏ ဘာသာေရးအျမင္

ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၊ သခင္ေအာင္ဆန္း၊ တပ္မေတာ္ဖခင္ၾကီး၊ လြတ္လပ္ေရးဗိသုကာၾကီး၊ လူထုေခါင္း ေဆာင္ၾကီးစတဲ့ ဂုဏ္ထူး၀ိေသသေတြနဲ႕ ျမန္မာ့သမိုင္းမွာ ဥဒါန္းထားခဲ့တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ဟာ အသက္ သံုးဆယ္စြန္းရံု လူငယ္ေလးတစ္ေယာက္မွ်သာ ရွိေသးတယ္ လို႕ သိလိုက္ရတဲ့ အခ်ိန္က စၿပီး အံ့ၾသ ဘနန္းျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္၊ ႏိုင္ငံေရး စစ္ေရး စတဲ့ အေတြးအျမင္ အသိပညာေတြေၾကာင့္သာ ဒီလို ထိပ္တန္းေခါင္းေဆာင္ ျဖစ္ခဲ့တယ္လို႕ပဲ ထင္ခဲ့တာပါ။

ဒါေပမယ့္ အမွတ္မထင္ ဦးေအာင္ဆန္းရဲ႕ ဘာသာေရးအျမင္ကိုပါ ဖတ္လိုက္ရေတာ့ သူဟာ အရာရာမွာ ႏွံ႕စပ္ကြ်မ္း၀င္ေနတဲ့ ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္လို႕ အားရသြားပါတယ္။ ဒီေန႕ေခတ္ထိတိုင္ ရဟန္းသံဃာေတာ္ေတြၾကားမွာ က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ေဆြးေႏြးေနၾကေပမယ့္ အလင္းမပြင့္ေသးတဲ့ အေတြး အျမင္ ေတြကို အသက္သံုးဆယ္၀န္းက်င္လူငယ္ေလးတစ္ေယာက္က ျပတ္သားရွင္းလင္း အျမင္က်ယ္ေျပာစြာ ေျပာသြားခဲ့တာပါ။

ဦးေအာင္ဆန္းရဲ႕ အသံကို နားေထာင္ၾကည့္ၾကပါဦးစို႕။ အာဇာနည္ေန႕အတြက္ အမွတ္တရ သံေ၀ဂျဖစ္စြာ....။

၁၉၄၆ ခုႏွစ္ ဇန္န၀ါရီလ (၂၀) ရက္ ဖဆပလညီလာခံ (ေရႊြတိဂံုအလယ္ပစၥယံ)တြင္ သံဃာေတာ္ မ်ားအား ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ သာသနာေရး သီးျခား ေလွ်ာက္ထားခ်က္။

“ဘာသာေရးသည္ ကြ်ႏ္ုပ္တို႕လူမႈကို ရႈပ္ေထြးေစသည္မဟုတ္။ ဘာသာတရားကို မွီ၍ အသက္ ေမြးၾကကုန္ေသာ သူတို႕သာလွ်င္ ရႈပ္ေထြးေစၾက၏။ ဘာသာတရားကို ၾကည့္ျပန္မူ ဤကဲ့သို႕ေသာ သူမ်ိဳးကို အားေပးျခင္း မရွိသည္ကို ေတြ႕ျမင္ၾကရေပမည္။ သို႕ေသာ္လည္း အသီးအသီးေသာ ဘာသာတရားတို႕ကို မွီ၍ အသက္ေမြးၾကကုန္ေသာ သူမ်ားရွိခဲ့ဖူးေလၿပီ။

ဥေရာပတိုက္၌ ရဟန္းမင္းၾကီးမ်ားႏွင့္ ဧကရာဇ္မင္းတို႕ အခ်င္းျဖစ္ပြားခဲ့ပံု၊ ကြ်ႏ္ုပ္တို႕ ႏိုင္ငံ၌ အရည္းၾကီးမ်ားႏွင့္ အေနာ္ရထာမင္းျမတ္အေရးေတြ႕ရပံု၊ အေနာက္ႏိုင္ငံၾကီးမ်ား နယ္ခ်ဲ႕ရာတြင္ သမၼာက်မ္းစာကိုင္သူတို႕က ေရွ႕သြားလုပ္၍ အလံကိုင္သူႏွင့္ ကုန္သည္တို႕က ေနာက္မွ လိုက္ရပံု အေၾကာင္းစံုတို႕ကို ေထာက္ထားလ်က္ မည္သည့္ကာလေဒသ၌ မဆို ဘာသာတရားကို မွီ၍ အသက္ေမြးၾကသူမ်ား ရွိခဲ့ဖူးေၾကာင္းကို ကြ်ႏ္ုပ္တို႕ သတိရၾကေပလိမ့္မည္။

ယခု ဘာသာတရားကို မွီ၍ အသက္ေမြးသူမ်ားဟု ဆိုရာ၌ ရွင္းလင္းရန္လိုေပေသး၏။ ဘုန္းၾကီးပင္ေခၚေခၚ ရဟန္းပင္ေခၚေခၚ ႏွစ္မ်ိဳးႏွစ္စားရွိ၏။ တစ္မ်ိဳးမွာ ဘာသာတရားကို မွီ၍ အသက္ေမြးသူမ်ားသာျဖစ္၍ ဘာသာတရားျပန္႕ပြားတိုးတက္မႈကို သတိျပဳျခင္း အားထုတ္ျခင္း မရွိေခ်။ ဘာသာတရားႏွင့္ ဆန္႕က်င္ေသာအမႈကိုပင္ ျပဳၾက၏။ တစ္မ်ိဳးမွာကား ဘာသာတရား တိုးတက္ျပန္႕ပြားမႈကို ေလးစား၍ ေလာကီသားတို႕၏ အမႈကို ေရွ႕ရႈျခင္းမရွိေခ်။

ကြ်ႏ္ုပ္တို႕၏ တိုင္းျပည္တြင္ သံဃာေတာ္အရွင္ျမတ္မ်ားသည္ ရာဇ၀င္တစ္ေလွ်ာက္္လံုး ကြ်ႏု္ပ္တုိ႕လူမ်ိဳး၏ ေရွ႕က မားမားမတ္မတ္ ရပ္လ်က္ ျမင့္ျမတ္ေသာ အမႈကိုသာ ျပဳခဲ့ၾကေပ၏။ ေရွးေခတ္မ်ား၌ သံဃာေတာ္ အရွင္ျမတ္မ်ားသည္ ကြ်ႏ္ုပ္တို႕တစ္မ်ိဳးလံုးကို ပညာသင္ေပးရန္ တာ၀န္ကို ထမ္းေဆာင္ခဲ့ၾကေပသည္။ ယခုေခတ္၌ပင္ ေတာရြာမ်ားတြင္ သံဃာေတာ္အရွင္သူျမတ္မ်ား ပညာသင္ၾကားေပးလ်က္ ရွိေသာေၾကာင့္ ေျမာက္ျမားစြာေသာ အမ်ိဳးသားတို႕သည္ စာေပတတ္ေျမာက္ၾကေပ၏။

အခ်ဳပ္မွာ သံဃာေတာ္အရွင္ျမတ္မ်ား၏ ေစတနာလံု႕လေၾကာင့္ ကြ်န္ုပ္တို႕၏ စိတ္ဓါတ္ ျမင့္ျမတ္မႈ အသြင္အျပင္ယဥ္ေက်းမႈတို႕သည္ အထူးသျဖင့္ တိုးတက္ခဲ့ေလသည္။ ထိုအေၾကာင္းမ်ားေၾကာင့္ ကြ်ႏ္ုပ္တို႕၏ သံဃာေတာ္အရွင္ျမတ္မ်ားသည္ ကြ်ႏ္ုပ္တို႕၏ ထူးကဲေသာ ေက်းဇူးဥပကာရကို ခံေတာ္မူထိုက္ၾကပါေပ၏။

ကြ်ႏု္ပ္တို႕ႏိုင္ငံတြင္ မ်ားေသာအားျဖင့္ ဗုဒၶဘာသာကို သက္၀င္ယံုၾကည္ၾကသည္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အျခားဘာသာတရားမ်ားကို မထိခိုက္ေစဘဲ ေျပာလိုသည္မွာ ႏွစ္ေပါင္း ၂၅၀၀ အတြင္း လိမ္းကပ္၍ လာခဲ့ေသာ ေၾကးေညွာ္တို႕ကို ကြ်ႏ္ုပ္တို႕ ပြတ္တိုက္ႏိုင္ခဲ့ပါလွ်င္ ဗုဒၶဘာသာ သာသနာေရာင္သည္ ကမၻာေပၚတြင္ အထြန္းေျပာင္ဆံုး ျဖစ္လာလိမ့္မည္ ဟူ၍ ယူဆရေပမည္။

သို႕ျဖစ္ပါေသာေၾကာင့္ ယခု သံဃာေတာ္အရွင္သူျမတ္မ်ားအား သီးျခား၍ ေလွ်ာက္ထားလိုပါသည္ ဘုရား။ အရွင္သူျမတ္မ်ားဘုရား။ အရွင္ဘုရားတို႕သည္ အလြန္ထူးကဲေသာ ဗုဒၶသာသနာေတာ္ထမ္း ရဟန္းျမတ္မ်ား ျဖစ္ေတာ္မူၾကပါသည္။ အရွင္ဘုရားတို႕က သာသနာေတာ္ေရာင္ ထြန္းေျပာင္ေအာင္ အားထုတ္ေတာ္မူၾကပါ။ ကမၻာေလာကၾကီးကို သာသနာေရာင္ အလင္းေပးေတာ္မူၾကပါ။ သို႕မွသာလွ်င္ ကမၻာသူကမၻာသားတို႕ ေမတၱာပြားမ်ား၍ သမစိတၱႏွင့္ ညီအရင္း အကို ေမာင္ရင္းႏွစ္မ ကဲ့သို႕ ေနႏိုင္ၾကပါလိမ့္မည္။

အရွင္သူျမတ္မ်ားကို ဘုရားတပည့္ေတာ္တို႕ ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္ပါသည္။ တစ္ကမၻာလံုး ကိုးကြယ္ ဆည္းကပ္သည္ကိုလည္း ျမင္ခ်င္လွပါသည္။ တပည့္ေတာ္တို႕ ႏိုင္ငံမွာသာမက တစ္ကမၻာလံုးမွာပင္ ေမတၱာတရား သမစိတၱ သေဘာထားတို႕ကို ျပဳျပင္ႏိုင္ေသာ စြမ္းပကား အရွင္ဘုရားတို႕မွာ ရွိပါသည္။ ဤစြမ္းပကားကို သံုးရာ၌ ေအာင္ျမင္ေတာ္မူပါလွ်င္ မနုႆလူတစ္မ်ိဳးလံုး အစဥ္အဆက္ ႏွစ္ပရိေစၦဒ ရွည္လ်ားစြာ ရွိခိုးပူေဇာ္ၾကပါလိမ့္မည္။ ဤကဲ့သို႕ ေဆာင္ရြက္မႈသည္ သာသနာဖက္ကသာ ၾကည့္၍ ျမင့္ျမတ္သည္ မဟုတ္ပါ။ တပည့္ေတာ္တို႕၏ ႏိုင္ငံႏွင့္လူမ်ိဳးအတြက္ အျမင့္ျမတ္ဆံုးေသာ ႏိုင္ငံေရးကို ေဆာင္ရြက္ရာလည္း ေရာက္ပါသည္ဘုရား။

တပည့္ေတာ္တို႕ ႏိုင္ငံအရပ္ရပ္သို႕ ၾကြေရာက္ေတာ္မူၿပီးလွ်င္ ေမတၱာတရား၊ညီညြတ္ေရး တရားကိုလည္း ေဟာေတာ္မူၾကပါ။ ျမင့္ျမတ္ေသာ လြတ္လပ္ေရး တရားကိုလည္း ေဟာေတာ္မူၾကပါ။

ျမင့္ျမတ္ေသာ လြတ္လပ္ေရးဆိုရာ၌ လြတ္လပ္စြာ ဘာသာတရား ကိုးကြယ္ႏိုင္မႈ၊ လြတ္လပ္စြာ ဘာသာတရားကို ကာလေဒသမေရြး ေဟာေျပာႏိုင္မႈ၊ ေၾကာက္ရြံ႕ စိုးရိမ္ပူပန္ျခင္းမွ ကင္းလြတ္မႈ၊ လူအ လူန ဘ၀မွ လြတ္ေျမာက္မႈစသည္တို႕ ျဖစ္ပါသည္။

အရွင္သူျမတ္တို႕သည္ သံုးလူ႕ထြတ္ထား ျမတ္စြာဘုရား ၾသ၀ါဒေပးေတာ္မူခဲ့သည့္အတိုင္း “အပၸမာေဒန သမၸာေဒထ ” မေမ့မေလ်ာ့ဘဲ အစဥ္ထာ၀ရ အားထုတ္ၾကဖို႕ တပည့္ေတာ္တို႕ ျမန္မာလူမ်ိဳးတစ္မ်ိဳးလံုးကို ဆိုဆံုးမေတာ္မူၾကပါဘုရား။ ဤသို႕ေသာ မိမိကုိယ္ကို မိမိသာလွ်င္ အားကိုးမႈျဖင့္ တပည့္ေတာ္တို႕၏ လူမ်ိဳးသည္ ေလာကုတ္ ေလာကီ ႏွစ္လီေသာ အက်ိဳးထူးမ်ားကို ခံစားႏိုင္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ၾကေပလိမ့္မည္။ အရွင္ျမတ္မ်ား၌ ဤကဲ့သို႕ မြန္ျမတ္ေသာ တာ၀န္၀တၱရားမ်ား ရွိပါသည္။

ဤမြန္ျမတ္ေသာ တာ၀န္၀တၱရားမ်ားကို ေက်ပြန္စြာ ထမ္းေဆာင္ေတာ္မူၾကပါဘုရား။ တပည့္ေတာ္တို႕မွာ အရွင္သူျမတ္မ်ားကို ရိုေသေလးျမတ္စြာ တိုက္တြန္းစကား ေလွ်ာက္ထားျခင္းကိုသာ ျပဳႏိုင္ပါသည္။ ေဆာင္ရြက္ဖို႕ တာ၀န္ေက်ပြန္မည္ မေက်ပြန္မည္ ဟူေသာ ျပႆနာမွာ အရွင္ျမတ္မ်ားသာ ေျဖရွင္းႏိုင္ၾကေပမည္။”

ဓမၼဂဂၤါ Facebookမွ

ဘာသာတရားနွင့္ယုံၾကည္မွဳ

ဘာသာတရားဟူသည္ ယုံၾကည္မွဳမွ ျမစ္ဖ်ားခံေပၚေပါက္လာျခင္းျဖစ္ေပသည္။ ယုံၾကည္မွဳမွသည္ အားထားမွဳ၊ ကိုးကြယ္မွဳ၊ လုိက္နာေဆာင္ရြက္မွဳ စသည္တုိ႔ ဆင့္ကဲဆင့္ကဲ ျဖစ္ေပၚလာရေပသည္။ မည္သည့္ဘာသာတရားမဆုိ လူမ်ိဳးတစ္မ်ိဳးတည္းပိုင္ မဟုတ္ဘဲ၊ သက္ဝင္ယုံၾကည္မွဳရွိသူတုိင္းႏွင့္ သက္ဆုိင္မွဳရွိေပသည္။ လူသားတုိ႔၏ ၾကီးျပင္းရာေနရာ ေဒသ၊ မ်ိဳးရုိးအစဥ္အဆက္၊ ပတ္ဝန္းက်င္စသည္တုိ႔၏ လႊမ္းမုိးမွဳေၾကာင့္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ အသိဥာဏ္၊ အေတြးအေခၚႏွင့္ဆင္ျခင္တုံတရားကို လုိက္၍လည္းေကာင္း၊ ယုံၾကည္မွဳအမ်ိဳးမ်ိဳးကြဲျပားမွဳေပၚ မူတည္လ်က္ ဘာသာတရားအမ်ိဳးမ်ိဳး ေပၚထြန္းလာရျခင္း ျဖစ္ေပသည္။

လူမ်ိဳးေရးအစြဲႏွင့္ အစြန္းေရာက္စိတ္ဓာတ္ရွိသူမ်ားသည္ မိမိတို႔ယုံၾကည္ကိုးကြယ္ရာ ဘာသာတရားႏွင့္ လူမ်ိဳးေရးကိုေရာေထြးလ်က္၊ ငါ့လူမ်ိဳး ငါ့ဘာသာတရားဟု တဖက္သတ္ဆန္ဆန္ တေဇာက္ကန္း ျပဳမူတတ္ၾကပါသည္။ ဤကဲ့သုိ႔ေသာ လူမ်ားေၾကာင့္ အားနည္းေသာလူမ်ိဳးစုမ်ားနွင့္ အလယ္အလတ္ စိတ္ဓာတ္ရွိေသာ လူမ်ိဳးစုမ်ားမွာ အနုိင္က်င့္အႏွိမ္ခံရတတ္ၾကပါသည္။

လူေကာင္းႏွင့္လူဆိုး ႏွစ္မ်ိဳးသာရွိ

မည္သည့္ဘာသာတရားကို ကုိးကြယ္သည္ျဖစ္ေစ၊ မိမိတို႔လူမ်ိဳးသာျမင့္ျမတ္ပါသည္ဟု ဆိုေစ၊ စည္းစိမ္ဥစၥာ မည္မွ်ပင္ ၾကြယ္ဝပါေစ၊ အာဏာ ရာထူး ဂုဏ္ရွိန္မည္သို႔ပင္ ၾကီးမားပါေစ၊ ဘြဲ႔ထူးပညာ အဆင့္ဆင့္ လက္ဝယ္ပိုင္ထားသည္ျဖစ္ေစ လူ႔အဆင့္အတန္း လူအမ်ိဳးအစားဟူသည္ နွစ္မ်ိဳးသာလွ်င္ ရွိပါသည္။ ကိုယ္က်င့္သိကၡာတရား၊ ကိုယ္က်င့္သီလနွင့္ ကိုယ္ခ်င္းစာတရား အျပည့္အဝရွိေသာ လူေကာင္းနွင့္ လူျဖစ္ေသာ္ျငားလည္း လူ႔အက်င့္ လူ႔စည္းကမ္း လူ႔သီလကို ထင္သလုိ ခ်ိဳးေဖာက္ျပီး လူသားခ်င္းတန္ဖိုးမထားတတ္ေသာ လူ႔တိရစာၦန္စိတ္ဓာတ္ရွိေသာ လူဆုိးတုိ႔ ျဖစ္ေပသည္။

ယုံၾကည္မွဳ တကယ္ရွိရဲ႕လား…

မည္သည့္ဘာသာဝင္မဆုိ ယုံၾကည္မွဳရွိမွသာလွ်င္ လုိက္နာေဆာင္ရြက္မွဳ ရွိၾကပါသည္။ လုိက္နာေဆာင္ရြက္မွဳရွိသူကိုသာလွ်င္ အမွန္တကယ္ ယုံၾကည္သက္ဝင္သူအျဖစ္ လက္ခံရပါမည္။ ယုံၾကည္ပါသည္ဟု ပါးစပ္က ေျပာေသာ္လည္း ဘာသာတရားအဆုံးအမမ်ားကို အမွန္တကယ္ လုိက္နာမေဆာင္ရြက္နုိင္ပါက ယင္းဘာသာဝင္အျဖစ္ သတ္မွတ္ရန္ခက္ခဲပါလိမ့္မည္။ ယုံၾကည္မွဳနွင့္ လုိက္နာေဆာင္ရြက္မွဳ ထပ္တူက်သူကိုသာလွ်င္ အစစ္အမွန္အျဖစ္ သတ္မွတ္နုိင္ပါသည္။

ထ႔ုိျပင္ မ်က္ကန္းယုံၾကည္ျပီး ေသေသခ်ာခ်ာ မသိနားမလည္သူမ်ားနွင့္ သိရွိနားလည္ေသာ္လည္း တိတိက်က် မလုိက္နာသူမ်ားေၾကာင့္ ဘာသာတရား၏ အဆင့္အတန္းက်ဆင္းတတ္ပါသည္။ လူ႔အဆင့္အတန္းျမင့္မားသူ လူေကာင္းတုိ႔အေပၚ ဘာသာတရား၏ အဆုံးအမတရား လႊမ္းမုိးမွဳ ရွိနုိင္ေသာ္လည္း၊ ဘာသာတရား အဆင့္အတန္းျမင့္မားမွဳသည္ လူတုိင္းအေပၚ အက်ိဳးသက္ေရာက္မွဳ မရွိနုိင္ေပ။ ယုံၾကည္မွဳနွင့္ လုိက္နာေဆာင္ရြက္သူမ်ားအေပၚတြင္သာ ၾသဇာသက္ေရာက္မွဳရွိနုိင္ေပသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ အဆင့္အတန္း ျမင့္မားေသာ ဘာသာတရားကိုးကြယ္သူတုိင္းအား လူေကာင္းဟု မသတ္မွတ္နုိင္ေပ။

လူမ်ိဳး၊ အသားအေရာင္နွင့္ အဆင့္အတန္း

အခ်ိဳ႕တုိင္းျပည္မ်ားတြင္ လူမ်ိဳးေရးခြဲျခားမွဳ၊ အသားအေရာင္ကြဲျပားမွဳနွင့္ မ်ိဳးရုိးအဆင့္အတန္း အနိမ့္အျမင့္ဟူ၍ မတူညီေသာ အခြင့္အေရးျခားနားမွဳမ်ား ရွိၾကပါသည္။ အမွန္စင္စစ္ မိမိတို႔ျပဳခဲ့သမွ် ကံတရားမ်ားေပၚ မူတည္လ်က္ျဖစ္ေပၚလာေသာ အသြင္အျပင္မ်ား၊ အေျခအေနမ်ားကို ေရြးခ်ယ္နုိင္စြမ္း မရွိသကဲ့သို႔၊ ျငင္းဆန္နိုင္ခြင့္လည္း မရွိၾကေပ။ သို႔ရာတြင္ ပုံပန္းသဏၭာန္ အသြင္အျပင္ အသားအေရာင္ မ်ားကို ျပဳျပင္ဖန္တီးနုိင္စြမ္း မရွိေသာ္လည္း၊ မိမိတို႔၏ကံတရားမ်ားႏွင့္ စိတ္ဓာတ္မ်ားကို ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲျခင္းျဖင့္ ပိုမိုေကာင္းမြန္ေသာ ဘဝအေျခအေနမ်ားကို ရယူႏုိင္ၾကပါသည္။

သီလေစာင့္မွ အူမေတာင့္မွာေပါ့…

ျမင့္ျမတ္ေသာ ကိုယ္က်င့္တရားႏွင့္ ေစာင့္ထိန္းရမည့္သီလတရားတုိ႔ကို ပစ္ပယ္လ်က္ မိမိတို႔၏ စားဝတ္ေနေရးအတြက္ မသမာေသာ နည္းမ်ိဳးစုံျဖင့္ ၾကိဳးပမ္းမွဳသည္ လတ္တေလာအေျခအေနအတြက္ ေကာင္းမြန္နို္င္ေသာ္လည္း၊ ေရရွည္တြင္မူ အဆင္မေျပမွဳ ဒုကၡမ်ားစြာကို ရင္ဆုိင္ၾကရေပမည္။ ငတ္လာလွ်င္ ဘာမဆိုလုပ္လိမ့္မည္ဟု ယုံၾကည္ျခင္းသည္ မရွိလို႔မလွဴ၊ မလွဴလုိ႔မရွိ ဆိုသကဲ့သုိ႔ပင္ ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။ သီလမရွိခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ ဆင္းရဲျခင္းျဖစ္ေပၚေစေသာ္လည္း၊ ဆင္းရဲမွဳေၾကာင့္ သီလမေဆာက္တည္နုိင္ပါက သံသရာဝဋ္ဆင္းရဲမွ မည္သည့္အခါမွ် ရုန္းထြက္နုိင္မည္ မဟုတ္ေတာ့ေပ။ သီလေဆာက္တည္မွဳေၾကာင့္ ဆင္းရဲရာမွ ခ်မ္းသာလာျခင္းသည္ အတုိင္းအတာတခုအထိ တည္ျမဲနုိင္ေသာ္လည္း၊ သူတပါး မ်က္ရည္ေပါက္ၾကီးငယ္က်ျပီးမွ ရလာေသာ မသမာေသာနည္းျဖင့္ ေငြေၾကးခ်မ္းသာလာျခင္း၏ အက်ိဳးဆက္သည္ စိတ္ဆင္းရဲ ကိုယ္ဆင္းရဲျဖင့္ ဘဝကို အဆုံးသတ္ရမည့္အျပင္ သံသရာတေလွ်ာက္တြင္လည္း ဆုိးက်ိဳးေပါင္းစုံကို ရင္ဆုိင္ေတြ႔ရေပလိမ့္မည္။ တဘဝ တခဏ မိမိတို႔ဘဝ အဆင္ေျပခ်မ္းသာေစရန္ လူသားခ်င္းမစာနာ လူလူခ်င္းမညွာတာဘဲ တျခားသူမ်ားအား ဒုကၡေပးသူမ်ားသည္ တခ်ိန္ခ်ိန္တြင္ ထပ္တူထပ္မွ်ခံစားမွဳ ဝဋ္လည္ျခင္းကို ျပန္လည္ခံစားရမည္ ျဖစ္ပါသည္။

အေရအတြက္ထက္ အရည္အခ်င္းက ပိုအေရးၾကီးပါ၏….

သာသနာတည္တ့ံေရးနွင့္ သာသနာသန္႔ရွင္းေရးတည္းဟူေသာ အရည္အခ်င္းရွိမွသာ သာသနာျပန္႔ပြားေရးတည္းဟူေသာ အေရအတြက္ မ်ားျပားလာနုိင္ပါသည္။ ျမတ္စြာဘုရား သာသနာအဆုံးအမမ်ားကို အမွန္တကယ္လုိက္နာျခင္းမရွိဘဲ အမည္ခံဗုဒၶဘာသာဦးေရ မ်ားျပားလာျခင္းသည္ သာသနာပ်က္ဆီးျခင္း၏ အစပ်ိဳးလကၡဏာျဖစ္လာနုိင္ပါသည္။ သက္ဝင္ယုံၾကည္မွဳ သဒၶါတရားနွင့္ လုိက္နာက်င့္သုံးမွဳ အက်င့္ျမတ္ ရွိေသာသူ မ်ားျပားလာျပီး လက္ဆင့္ကမ္း အေမြေပးျခင္းျဖင့္သာ သာသနာေရရွည္ တည္တံ့ျခင္း ရွိလာနုိင္ပါသည္။ ဗုဒၶသာသနာသည္ ဆြဲေဆာင္စည္းရုံးျပီး ဆုေတာင္းျပည့္ေစတတ္ျခင္းမဟုတ္ဘဲ၊ ကိုယ္တုိင္လုိက္နာ က်င့္ၾကံအားထုတ္ျခင္းျဖင့္သာ တသက္တာ စြဲျမဲေစရျခင္းျဖစ္ေပသည္။ မက္လုံးေပး ဆြဲေဆာင္မွဳေနာက္ ပါသြားရျခင္းမွာ ဗုဒၶသာသနာအဆုံးအမကို မလုိက္နာ မက်င့္သုံးျခင္းတည္းဟူေသာ အေၾကာင္းတရားေၾကာင့္ ယုံၾကည္သက္ဝင္မွဳဟူေသာ အက်ိဳးတရားမခိုင္ျမဲျခင္းေၾကာင့္သာ ျဖစ္ေပသည္။ ယုံၾကည္မွဳရွိမွသာ လုိက္နာမွဳရွိမည္ျဖစ္ျပီး၊ အျပန္အလွန္အားျဖင့္ လုိက္နာက်င့္သုံးမွဳရွိမွသာ ယုံၾကည္မွဳခိုင္ျမဲမည္ျဖစ္ေပသည္။

အေျခခံမွသည္ အျမင့္ဆီသို႔…

မည္သည့္အေၾကာင္းအရာမဆို အေျခခံက်က် အေသအခ်ာ နားလည္သေဘာေပါက္မွသာလွ်င္ အဆင့္ျမင့္ဆီသုိ႔ တက္လွမ္းနုိင္ပါမည္။ အေျခခံက်က် နားလည္သေဘာေပါက္သူမ်ားသည္ ယုံၾကည္မွဳခုိင္ျမဲျပီး လုိက္နာက်င့္သုံးမွဳ ပိုမုိစိတ္ပါဝင္စားလာနုိင္ပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အေျခခံသင္တန္းမ်ား သင္ၾကားမွဳသည္ အလြန္အေရးပါလွပါသည္။ နိဗၺာန္ေရာက္ေၾကာင္းတရားထက္ အပါယ္ေလးပါး လြတ္ေျမာက္ေရးတရားက ပိုမုိအေရးၾကီးလွပါသည္။ အေျခခံတရားမ်ားကို နားလည္မွဳမရွိပါလ်က္နွင့္ အဆင့္ျမင့္နိဗၺာန္ေရာက္တရားမ်ားကို နားလည္ရန္ ခက္ခဲပါလိမ့္မည္။

အယူဝါဒနွင့္လုပ္ရပ္ မမွားေစခ်င္ပါ….

မိမိတို႔၏ သာသနာ ေရရွည္တည္တံ့ခိုင္ျမဲေရး၊ ျမင့္ျမတ္တင့္တယ္ေစေရးႏွင့္ သိကၡာျမင့္မားေရးသည္ မိမိတို႔၏ အယူဝါဒနွင့္ လုပ္ရပ္မွန္ကန္ျခင္းေပၚ မူတည္လွပါသည္။ အခ်ိဳ႕ေသာ ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္ ရဟန္းေတာ္အခ်ိဳ႕၏ မွားယြင္းေသာ အယူဝါဒမ်ားနွင့္ လုပ္ရပ္မ်ားေၾကာင့္ အျခားေသာ ဘာသာဝင္မ်ား၏ အထင္အျမင္ေသးျခင္း၊ နားလည္မွဳလြဲျခင္းမ်ားကို ခံရတတ္ပါသည္။ ထုိထက္ ဆိုးဝါးသည္မွာ ဗုဒၶဘာသာဝင္အခ်ိဳ႕၏ စိတ္ပ်က္မွဳ အထင္ေသးမွဳသည္ ယင္းတုိ႔ကို ဘာသာေျပာင္းေစသည္အထိ ျဖစ္ပြားေစတတ္ပါသည္။ ထုိ႔ျပင္ ဗုဒၶဘာသာဝင္ လူအခ်ိဳ႕၏ ငါ့လူမ်ိဳး ငါ့ဘာသာဟူေသာ အစြန္းေရာက္ တေဇာက္ကန္းဆန္ဆန္ ျပဳမူေျပာဆုိမွဳမ်ားသည္လည္း ဗုဒၶသာသနာ၏ ဂုဏ္သိကၡာကို က်ဆင္းေစတတ္ပါသည္။

ဆရာ၊ ဒကာ လက္တြဲညီစုိ႔….

ဘုရားသာသနာေရရွည္တည္တံ့ေရးသည္ ရဟန္းသံဃာေတာ္ ဆရာေတာ္မ်ားနွင့္ တပည့္သား ဒကာ ဒကာမမ်ား၏ လက္တြဲညီညီေဆာင္ရြက္မွဳေပၚ မူတည္ပါေသာေၾကာင့္ မိမိတို႔လက္ထက္တြင္ သာသနာေတာ္ၾကီး ျမင့္ျမတ္တင့္တယ္ေစေရးနွင့္ မညွိဳးႏြမ္း မကြယ္ေပ်ာက္ေစေရးသည္ လူတုိင္း၏ သမုိင္းေပးတာဝန္ ျဖစ္ပါသည္။ ။

ေရးသားသူ
ထက္စုႏွင္းဆီ (၀၆-၀၅-၂၀၁၁)

ႏွစ္သစ္သစၥာႏွင့္ ႏွစ္သစ္အျမင္

စာေရးသူ ေရးသားခဲ့မိေသာ စာမ်ားကို ျပန္လည္ ေလ့လာၾကည့္မိပါသည္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ အမွားကို ေထာက္ျပ အမွန္ကို ေရာက္ေစခ်င္ေသာ ေစတနာမွန္မ်ားျဖင့္ ေရးသားခဲ့ျခင္းသာ ျဖစ္ပါသည္။ ေစာ္ကားလုိေသာစိတ္၊ အျပစ္တင္လုိေသာစိတ္၊ မေကာင္းျမင္ေသာစိတ္မ်ားျဖင့္ ေရးသားခဲ့ျခင္းမဟုတ္ပါ ဆုိသည္ကို ရုိးသားစြာဝန္ခံလုိပါသည္။ သို႔ေသာ္လည္း စာအေရးအသား မကြ်မ္းက်င္မွဳ ၊ မွားေနေသာအရာမ်ားကို ဒဲ့ဒုိးေထာက္ျပျခင္း၊ သြယ္ဝုိက္စြာ မေဖာ္ျပတတ္ျခင္းမ်ားေၾကာင့္ စာေရးသူ၏ စာမ်ားမွာ တဖက္သားအတြက္ နာလုိခံခက္ျဖစ္စရာ ျဖစ္ေနတတ္ပါသည္။ သိလ်က္နဲ႔ အမွန္ကို မ်က္ကြယ္ျပဳ၊ အမွားကို ေပ်ာ္ေပ်ာ္ၾကီးလုပ္ေနၾကေသာ ပတ္ဝန္းက်င္ရွိ လူမ်ားႏွင့္ ရဟန္းေတာ္အခ်ိဳ႕ကို ျမင္မိေသာအခါ အမွန္တရားကို အေျခခံထားေသာ္လည္း ဂရုဏာေဒါေသာ၊ တခါတရံ မာန္ပါပါ ေထာက္ျပ ေရးျပမိတတ္ပါသည္။ စာေရးသူကိုယ္တုိင္လည္း အမွားနွင့္ကင္းေသာ လူတေယာက္ မဟုတ္ေလေသာေၾကာင့္ တခါမွားရုံႏွင့္ လူဆုိးတေယာက္အျဖစ္ မသတ္မွတ္ခဲ့မိေပ။ မိမိမွားမွန္းသိျပီး အမွန္ျပင္နုိင္သူ၊ ထပ္မမွားသူမ်ားကို လူေကာင္းအျဖစ္ သတ္မွတ္ေလ့ရွိခဲ့ပါသည္။

သို႔ေသာ္လည္း အမွားတခုကို မွားမွန္းသိရက္နွင့္ ျပဳလုပ္ေနသူမ်ား၊ မွားမွန္းပင္မသိဘဲ အမွန္ထင္ျပီး ျပဳလုပ္ေနသူမ်ား၊ ျမတ္စြာဘုရားသာသနာကို ဖ်က္လိုဖ်က္ဆီး မိမိလိုခ်င္ေသာအရာမ်ားျဖင့္ ျဖည့္စြက္ျပင္ဆင္ေနသူမ်ား၊ အမွားၾကာပါက အမွန္ထင္ျပီး ေနာင္လာေနာက္သားမ်ား၏ အယူမွား အျမင္မွား အသိမွားျပီး သံသရာတေလွ်ာက္ ဒုကၡေရာက္မွာကို စုိးရိမ္ပူပင္ ေၾကာင့္ၾကမိေလေသာေၾကာင့္ လူအမ်ား၏ ေမတၱာကို ခံယူလ်က္ အမုန္းခံျပီး ေရးသားေနရျခင္းသာျဖစ္ပါသည္။

ဘုန္းၾကီးစာခ် ျဖစ္ေနသလား

(((ရဟန္းဘဝသည္ သစ္ပင္ေပၚတြင္ လမ္းေလွ်ာက္သူနွင့္ တူ၏။ လူ႔ဘဝသည္ ေျမျပင္ေပၚတြင္ လမ္းေလွ်ာက္သူနွင့္တူ၏။ ေျမျပင္ေပၚတြင္ လမ္းေလွ်ာက္ရသူသည္ ေခ်ာ္လဲလွ်င္ ပြန္းပဲ့ရုံသာရွိ၏။ ထုိ႔ထက္မပုိ။ ထုိ႔အတူ လူ႔ဘဝတြင္ အျပစ္ေသးေသးက်ဴးလြန္လွ်င္ မေကာင္းက်ိဳး ေသးေသးသာ ခံစားရ၏။ ထုိ႔ထက္မပို။

သစ္ပင္ေပၚမွ ေျခေခ်ာ္က်သူကား ေသရသည္က မ်ား၏။ မေသလွ်င္လည္း ေျခက်ိဳး၊လက္က်ိဳး၊ ခါးက်ိဳးျပီး တစ္သက္လုံးလူစဥ္မမီသည့္ ဒုကၡကိုခံစားရ၏။ ထုိ႔အတူ ရဟန္းဘဝတြင္ အျပစ္ေသးေသးက်ဴးလြန္လွ်င္ပင္ မေကာင္းက်ိဳးကား ၾကီးၾကီးမားမားခံစားရ၏။ အေၾကာင္းကား သူတစ္ပါးလွဴသည္ကို စားေနသူျဖစ္ေသာေၾကာင့္ပင္တည္း။)))) (((အရွင္ဇဝန-ေမတၱာရွင္ (ေရႊျပည္သာ) ေရးသားေသာ လူျဖစ္ရျခင္းရဲ႕ အဓိကရည္ရြယ္ခ်က္စာအုပ္မွ ေကာက္နွဳတ္ခ်က္))))

အထက္တြင္ေဖာ္ျပသကဲ့သုိ႔ အျပစ္မ်ားစြာက်ေရာက္မည္ကို သိပါလ်က္နွင့္ မိမိတုိ႔အတြက္ အက်ိဳးမရွိေသာ အလုပ္မ်ားကို အခ်ိန္ကုန္ခံျပီး ျပဳလုပ္ေနၾကေသာ ရဟန္းေတာ္အခ်ိဳ႕ကို ေတြ႔ျမင္မိေသာအခါ စာေရးသူအေနနွင့္ သတိေပးေရးသားခ်င္စိတ္ ေပၚလာမိပါသည္။ ဘုန္းၾကီးစာခ် ျပဳလုပ္လုိေသာစိတ္၊ ရဟန္းေတာ္မ်ားကို ေစာ္ကားလုိစိတ္ သိကၡာခ်လိုစိတ္နွင့္ ေရးသားျခင္း လုံးဝမဟုတ္ေပ။ သိရက္နွင့္ က်ဴးလြန္ေသာရဟန္းေတာ္မ်ားကို ဟန္႔တားလုိျခင္း၊ အမွန္တကယ္ မသိလို႔ လုပ္မိေသာရဟန္းေတာ္မ်ားကို သိေစလုိျခင္း၊ ျမတ္စြာဘုရား၏ သားတပည့္ သံဃာ့ဂုဏ္ေတာ္ကိုးပါးနွင့္အညီ က်င့္ၾကံေနထုိင္ၾကျခင္းကို ျမင္ေတြ႔လုိျခင္း စိတ္ေစတနာအမွန္နွင့္ ေရးသားျခင္းသာျဖစ္ပါသည္။ ထုိ႔အျပင္ အျခားဘာသာဝင္မ်ား၏ ကဲ့ရဲ႕ျပစ္တင္ျခင္း၊ ရွဳံ႕ခ်အထင္အျမင္ေသးျခင္းကို ကာကြယ္ဟန္႔တားလုိေသာ ရည္ရြယ္ခ်က္လည္း ပါဝင္ပါသည္။

ရခဲလွေသာလူ႔ဘဝ၏ အျမင့္ျမတ္ဆုံးျဖစ္ေသာ ရဟန္းဘဝတြင္ ျမတ္စြာဘုရား၏ အဆုံးအမသာသနာေတာ္နွင့္ အညီ ဝိနည္းစည္းကမ္းမ်ားကို တေသြမတိမ္းလုိက္နာက်င့္သုံးျခင္းသည္ ပဋိပတၱိအက်င့္ျမတ္ကို က်င့္သုံးေနျခင္း မည္ေပသည္။ ငါးခုံးမတေကာင္ေၾကာင့္ တေလွလုံးပုပ္ဆုိသကဲ့သို႔ ရဟန္းတပါးအေနအထိုင္မတတ္ျခင္းေၾကာင့္ သံဃာအားလုံးကို သိမ္းၾကဳံးအေျပာခံရျခင္းမ်ိဳး မျဖစ္ေစလိုျခင္းသည္ စာေရးသူ၏ ေစတနာအမွန္ျဖစ္ပါသည္။

အသိပညာနွင့္ အက်င့္လိမၼာ

ေလာကီ (သို႔) ေလာကုတၱရာ အသိပညာကို စာသင္ျခင္းျဖင့္လည္းေကာင္း၊ စာအုပ္ဖတ္ျခင္းျဖင့္လည္းေကာင္း၊ အၾကားအျမင္ဗဟုသုတရွာမွီးျခင္းျဖင့္လည္းေကာင္း သညာသိအေနျဖင့္ ရရွိနုိင္ေသာ္လည္း၊ ကိုယ္က်င့္ရမည့္ ကုိယ္က်င့္တရားနွင့္ ေစာင့္ထိန္းရမည့္ သီလစည္းကမ္းေပၚ မူတည္လ်က္ အက်င့္လိမၼာကို ပညာသိအေနျဖင့္ က်င့္ယူၾကရေပမည္။ ေလာကီစည္းကမ္းအရ စာတတ္ျခင္း၊ ရရွိထားေသာ ဘြဲ႔ထူး ဂုဏ္ထူးမ်ား၊ စည္းစိမ္မ်ားအေပၚ မာန္တက္လ်က္ အမွန္တကယ္က်င့္ရမည့္ ကိုယ္က်င့္တရားနွင့္ သီလစည္းကမ္းမ်ားကို မ်က္ကြယ္ျပဳမည္ဆုိပါက အေမွာင္ထဲတြင္ လမ္းေလွ်ာက္ေနသူ (သို႔မဟုတ္) မ်က္စိမျမင္သူ အကန္းနွင့္သာ တူေနပါလိမ့္မည္။

ကိုယ္ခ်င္းစာတရား လက္ကိုင္ထား

လူလူခ်င္း အဆင့္အတန္းခြဲျခားျခင္း၊ လူမ်ိဳးေရးခြဲျခားျခင္း၊ ဘာသာတရားခြဲျခားျခင္း၊ မ်ားကို လက္ခံျခင္းမျပဳေသာ ျမတ္စြာဘုရား၏ အဆုံးအမကိုခံယူသူတုိင္းသည္ ကိုယ္နွင့္နွိဳင္း မရုိင္းဟူေသာ ကိုယ္ခ်င္းစာတရားကို လက္ကိုင္ထားသင့္ပါသည္။ လူလူခ်င္း တန္ဖိုးထားျခင္း၊ တန္းတူရည္တူဆက္ဆံျခင္း၊ မွ်ေဝခံစားျခင္းမ်ား ျပဳလုပ္သင့္ပါသည္။ ရန္သူကဲ့သုိ႔ သေဘာထားျခင္းမ်ားအား အထူးေရွာင္က်ဥ္သင့္ပါသည္။ မိမိလူမ်ိဳး မိမိအဆင့္အတန္းကို ျမွင့္တင္လုိပါလွ်င္ မိမိကိုယ္ကို ေကာင္းေအာင္ၾကိဳးစားျခင္း၊ မိမိပတ္ဝန္းက်င္ကို တုိးတက္ေကာင္းမြန္ေအာင္ က်င့္ၾကံအားထုတ္ျခင္းသည္သာလွ်င္ အသင့္ေတာ္ဆုံးျဖစ္ပါသည္။ သူတပါးကို ရန္လိုတုိက္ခိုက္ျခင္း၊ အျငိဳးအေတး အမုန္းမာန္ပြားျခင္းသည္ မိမိလူမ်ိဳး မိမိအဆင့္အတန္း ဂုဏ္သိကၡာက်ဆင္းျခင္းကိုသာ ျဖစ္ပြားေစနုိင္ပါသည္။ ထုိ႔ျပင္ သားစဥ္ေျမးဆက္ အျပန္အလွန္ လက္စားေခ် အမုန္းမာန္ပြားေနျခင္းျဖင့္ တုိးတက္ၾကီးပြားရမည့္အစား ဆုတ္ယုတ္က်ဆင္းမွဳကိုသာ ရင္ဆုိင္ရေပမည္။

အေၾကာင္းအက်ိဳး ညွိနွိဳင္းစုိ႔

လူတဦးနွင့္တဦး အေၾကာင္းအရာတခုခုအေပၚ အမွားအမွန္အတြက္ အျငင္းပြားမွဳရွိေနပါကလည္း အေၾကာင္းနွင့္အက်ိဳး ဆင္ျခင္တုံတရား လက္ကုိင္ထားလ်က္ အျပန္အလွန္ ျငိမ္းခ်မ္းစြာ ေဆြးေႏြးညွိနွိဳင္းျခင္းသည္သာလွ်င္ ျမတ္စြာဘုရား၏ တရားေတာ္နွင့္အညီ ျဖစ္နုိင္ေပသည္။

ရဟန္းေတာ္မ်ားနွင့္ ဒကာ၊ဒကာမမ်ား၊ ဆရာမ်ားနွင့္တပည့္မ်ား၊ မိဘနွင့္သားသမီးမ်ားအၾကား သာမက အလုပ္ရွင္နွင့္အလုပ္သမားအၾကားတြင္လည္း မည္သည့္အျငင္းပြားမွဳမဆုိ အထက္ေအာက္ မခြဲျခားဘဲ တန္းတူရည္တူ စိတ္ထားနွင့္ ေျပလည္ေအာင္ညွိနွိဳင္းအေျဖရွာသင့္ပါသည္။ ဆရာသမားဆုိတုိင္း အျမဲတမ္းမွန္နုိင္မည္ မဟုတ္သကဲ့သုိ႔ မိဘတုိင္းလည္း အမွားကင္းနုိင္မည္မဟုတ္ေပ။ ထို႔အတူ ရဟန္းေတာ္တုိင္းလည္း တရားသိတတ္နားလည္နုိင္မည္ မဆိုနုိင္ဘဲ၊ အလုပ္ရွင္တုိင္းလည္း မွ်တေသာစိတ္ထား မရွိနိုင္ေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ ေၾကာက္ရြံ႕ေလးစားစိတ္နွင့္ မေျပာရဲ မဆိုရဲ အမွားကို အမွားမွန္းသိလ်က္ အမွန္ကို မလုပ္ရဲျခင္းအစား၊ မိမိမွန္ပါက အမွန္ကို ရဲရဲဝံ့ဝ့ံ အေၾကာင္းအက်ိဳးႏွင့္ ေထာက္ျပေျပာဆုိသူ တဦးျဖစ္ေအာင္ ၾကိဳးစားသင့္ပါသည္။ လူၾကီးမ်ား၊ဆရာသမားမ်ား အေနနွင့္လည္း ေရွးရုိးအစဥ္အလာအတုိင္း အမွားၾကာ အမွန္ျဖစ္ေနေသာ အယူအဆမွားမ်ားအား ဆက္လက္ဆုပ္ကိုင္မထားဘဲ သေဘာထားၾကီးစြာ လူငယ္မ်ားအား ေနရာေပး အေလးထားသင့္ပါသည္။

စိတ္သစ္ လူသစ္ အေတြးအေခၚသစ္

ျဖစ္ျပီးခဲ့သမွ် အေၾကာင္းတရား အက်ိဳးတရားမ်ားကို ျပန္လည္တမ္းတ၊ ေအာင္းေမ့ သတိရ၊ ေနာင္တရေနျခင္း၊ အနာဂတ္အတြက္ စိုးရိမ္ပူပန္ေၾကာင့္ၾကေနျခင္းမ်ားအစား လက္ရွိအခ်ိန္ လက္ရွိေနရာ႒ာနတြင္ အေကာင္းဆုံးနွင့္ အသင့္ေတာ္ဆုံးကို ျပဳလုပ္ၾကျခင္းသည္သာ လူသားအားလုံးအတြက္ အက်ိဳးရွိနုိင္ေပမည္။ ေကာင္းျမတ္ေသာ ကုိယ္က်င့္တရားတည္းဟူေသာ သံကြန္ခ်ာအတြင္း ၾကည္လင္ေအးခ်မ္းေသာ စိတ္ဓာတ္ခြန္အားနွင့္ ေနွာင္ဖြဲ႔မွဳကင္းျပီး လြတ္လပ္ေသာ အေတြးအေခၚသစ္မ်ားျဖင့္ ေလာကီ ေလာကုတၱရာ နွစ္ျဖာေသာ အက်ိဳးကို သယ္ပိုးနုိင္ေသာ လူသားမ်ားအျဖစ္ ေနထုိင္သြားနုိင္ပါေစေၾကာင္း နွစ္သစ္မဂၤလာ ဆုမြန္ေကာင္းေတာင္းအပ္ပါသည္။
.

လူျဖစ္ရျခင္းရဲ႕ အဓိကရည္ရြယ္ခ်က္

လူျဖစ္ရျခင္း၏ အဓိကရည္ရြယ္ခ်က္သည္ ဝမ္းစာရွာဖုိ႔မဟုတ္၊ အိပ္ဖုိ႔မဟုတ္၊ စားဖုိ႔မဟုတ္၊ ကာမဂုဏ္ခံစားဖုိ႔မဟုတ္၊ ကုသုိလ္ျပဳဖုိ႔အတြက္သာျဖစ္၏။ တိရစာၦန္တြင္ ဝမ္းစာရွာျခင္း၊ အိပ္ျခင္း၊ စားျခင္း၊ ကာမဂုဏ္ခံစားျခင္း ဟူေသာ အခ်က္ေလးခ်က္ရွိသကဲ့သုိ႔ လူတြင္လည္း ထုိ႔အတူ ေလးခ်က္ပင္ရွိ၏။ ဤေလးခ်က္သာ ရွိေနပါက လူသည္ တိရစာၦန္နွင့္ ဘာမွ်မထူး၊ အတူတူသာျဖစ္၏။

လူသားသည္ ကုသုိလ္(ပရဟိတအလုပ္)ကုိ လုပ္တတ္၏။ တိရစာၦန္ကား မလုပ္တတ္။ ဤကုသုိလ္(ပရဟိတ အလုပ္)ေၾကာင့္သာလွ်င္ လူသားသည္ တိရစာၦန္ထက္ သာလြန္ျမင့္ျမတ္သြားျခင္းျဖစ္၏။ ၃၁ ဘုံတြင္ လူ႔ဘုံတစ္ဘုံသာ ကုသိုလ္လုပ္၍ရသေလာ။ အျခားဘုံမ်ားတြင္ ကုသုိလ္လုပ္၍ မရျပီေလာဟု ေမးခဲ့ျငားအ့ံ။ ”မရနုိင္” ဟုသာ ေျဖရပါလိမ့္မည္။ မရနုိင္ ဟူသည္ လူ႔ဘုံကဲ့သို႔ တင္းျပည့္က်ပ္ျပည့္မရနုိင္ဟု ဆုိလုိျခင္းျဖစ္၏။

လူ႔ဘုံေအာက္တြင္ရွိေသာ အပါယ္ေလးဘုံတြင္ ဆင္းရဲဒုကၡေတြ မ်ားလြန္းအားၾကီးေသာေၾကာင့္ မည္သည့္ကုသိုလ္မွ် ျပဳလုပ္၍မရေပ။ လူ႔ဘုံအထက္တြင္ရွိေသာ နတ္ဘုံ၊ ျဗဟၼာ့ဘုံတုိ႔တြင္ကား ခ်မ္းသာသုခေတြ မ်ားလြန္းအားၾကီးေသာေၾကာင့္ မည္သည့္ကုသိုလ္ကိုမွ် ေကာင္းေကာင္းလုပ္၍ မရျပန္ေပ။ ဥပမာအားျဖင့္ နတ္ျပည္နွင့္ ျဗဟၼာ့ျပည္တြင္ အလွဴခံပုဂၢိဳလ္ မရွိေသာေၾကာင့္ ဒါနကုသုိလ္ မည္သို႔မွ် မျဖစ္နုိင္ျခင္းမ်ိဳးပင္တည္း။

ထုိ႔ေၾကာင့္ ဘုရားအေလာင္းမ်ားသည္ နတ္ျပည္သုိ႔ေရာက္လွ်င္ သက္တမ္းျပည့္မေနဘဲ သက္တမ္း၏ သုံးပုံတစ္ပုံေလာက္သာ ေနကာ မိမိကုိယ္ကို ေသေအာင္ျပဳ၍ လူ႔ျပည္သုိ႔ ျပန္သြားၾကသည္။ လူ႔ျပည္ေရာက္မွ ဒါန၊သီလစေသာ ကုသုိလ္ပါရမီမ်ားကို တင္းျပည့္က်ပ္ျပည့္ ဆည္းပူးၾကသည္။ နတ္ျပည္သည္ လူ႔ဘဝက ရွာေဖြလာေသာ ကုသုိလ္မ်ားကို သုံးစြဲရာ ေစ်းတန္းတစ္မ်ိဳးသာျဖစ္သည္။

(((((လူျဖစ္ရျခင္း၏ အဓိကရည္ရြယ္ခ်က္ကို မသိေသာပညာမဲ့သည္ လူ႔ဘဝကို ကာမဂုဏ္ခံစားဖုိ႔အတြက္ အသုံးခ်၍ အပါယ္ေလးပါးသို႔သြားသည္။ လူျဖစ္ရျခင္း၏ အဓိကရည္ရြယ္ခ်က္ကုိ သိေသာပညာရွိသည္ လူ႔ဘဝကို ကုသုိလ္ရဖုိ႔အတြက္ အသုံးခ်၍ နိဗၺာန္သုိ႔သြားသည္။)))))

(အရွင္ဇဝန - ေမတၱာရွင္(ေရႊျပည္သာ) ေရးသားေသာ လူျဖစ္ရျခင္းရဲ႕ အဓိကရည္ရြယ္ခ်က္ စာအုပ္မွ ေကာက္နွဳတ္ခ်က္)

ကုိယ့္က်င့္တရားသည္သာလွ်င္ လ႔ူအဆင့္အတန္း

အသိ+သတိ

အသိပညာ မ်ားေသာ္ျငားလည္း
မုိက္မဲေကာက္က်စ္ အေမွာင္ထုဝယ္
ေလာဘ ေဒါသ သံသရာတြင္း
ဝဲစုပ္လည္လည္ ငါမာနနွင့္
မျမင္ေမာဟ မရွိလိမၼာ...
သိေလဟန္နွင့္ ဟန္ေဆာင္ေလာက
လြန္ၾကြယ္ဝ၏ ထိုထိုဘဝ
ေပါမ်ားလွ။

မေကာင္းမွဳေရွာင္ ေကာင္းမွဳေဆာင္ဟု
တြင္တြင္ေျပာၾကား လွ်ာနွဳတ္ဖ်ားဝယ္
လက္ေတြ႔ဘဝ မက်င့္သုံးၾက
ပါးစပ္တရား လက္ကားရားႏွင့္
မရွိသတိိ မသိသာသနာ
တတ္ေလဟန္နွင့္ အတုအေယာင္
ေပါၾကြယ္ဝ၏ ထိုထိုအတန္းအစား
လြန္မ်ားလွ။

အသိသာရွိ သတိမရွိ
ေကာက္က်စ္စိတ္ထားညံ့...
သတိသာရွိ အသိမရွိ
လူလိမ္ခံရတတ္...
အသိႏွင့္သတိ တန္းတူမွ်
သာသနာေကာင္းက်ိဳးရ။ ။
.

အမွားသိ၍ အမွန္သုိ႔ ျပင္နုိင္ၾကပါေစ။

ျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္ ေလာကီလူသားမ်ားအား သံသရာမွ လြတ္ေျမာက္ေစျခင္း အလို႔ငွာ ေလးသေခ်ၤနွင့္ ကမာၻတသိန္းပါရမီ ျဖည့္က်င့္လ်က္ ဘုရားအျဖစ္သို႔ က်င့္ၾကံအားထုတ္ေတာ္မူခဲ့ပါသည္။ ဒီပကၤရာ ျမတ္စြာဘုရားရွင္လက္ထက္ သုေမဓာရွင္ရေသ့ ဘဝတြင္ ရဟႏၱာအျဖစ္ ရယူနုိင္ေသာ္လည္း၊ သတၱဝါအေပါင္းအား ကယ္ခြ်တ္လိုေသာ စိတ္ေစတနာျဖင့္ ဘုရားဆုပန္ခဲ့ပါသည္။ ဤသို႔ ျမင့္ျမတ္လွေသာ ျမတ္စြာဘုရား၏ ဂုဏ္ေက်းဇူးအေပါင္းအား ရည္မွန္းလ်က္ ကိုးကြယ္ရာရတနာအျဖစ္ လူသားအေပါင္းက ပူေဇာ္ကန္ေတာ့လ်က္ ရွိၾကပါသည္။ ျမတ္စြာဘုရား၏ ပရိယတၱိ၊ ပဋိပတၱိ၊ ပဋိေဝဓ တည္းဟူေသာ သာသနာသုံးရပ္ကို လက္ဆင့္ကမ္း ထိန္းသိမ္း ေစာင့္ေရွာက္လာသူမ်ားမွာ ရဟန္း၊ ရွင္၊ လူ ျပည္သူအေပါင္းပင္ျဖစ္ေလသည္။

ျမတ္စြာဘုရား၏ သားတပည့္ သံဃာေတာ္စစ္မွန္သူဆုိပါက ပရိယတၱိသာသနာ တခုတည္းကို ျပဳလုပ္ျခင္းသည္ မမွန္ကန္သကဲ့သို႔၊ ပဋိပတၱိသာသနာတခုတည္းကိုသာ အားသန္ျခင္းသည္လည္း ေကာင္းေသာလကၡဏာ တရပ္မဟုတ္ေပ။ ပရိယတၱိကို နွ႔႔ံစပ္ကြ်မ္းက်င္ျခင္းနွင့္အတူ ပဋိပတၱိအက်င့္ျမတ္ကို က်င့္ၾကံအားထုတ္နုိင္မွသာ ပဋိေဝဓတည္းဟူေသာ ပန္းတုိင္ကို ဆိုက္ေရာက္နုိ္င္ေပလိမ့္မည္။ သုိ႔မွသာ သာသနာသုံးရပ္ကို ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္နုိင္ေသာ ျမတ္စြာဘုရား၏ သားတပည့္ အစစ္အမွန္အျဖစ္ သတ္မွတ္နုိင္ေပသည္။

ပုထုဇဥ္လူသား၏စိတ္သည္ ေမ်ာက္စိတ္နွင့္ တူ၏……

လူသည္ ေမ်ာက္မွ ဆင္းသက္လာသည္ဟူေသာ ဒါဝင္၏ သီအုိရီကို လက္မခံနုိင္ေသာ္လည္း၊ ပုထုဇဥ္ လူသား၏ စိတ္သည္ ေမ်ာက္စိတ္နွင့္ ဆင္ဆင္တူျခင္းကိုေတာ့ ဝန္ခံရေပမည္။ စိတ္သည္ လက္တဖ်စ္အတြင္း ကုေဋနွင့္ခ်ီျပီး ျဖစ္ပ်က္ ေျပာင္းလဲေလ့ရွိပါသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ပုထုဇဥ္လူသားမွန္လွ်င္ ရဟန္းျဖစ္ေစ၊ လူျဖစ္ေစ၊ အသြင္အျပင္ အေဆာင္အေယာင္သာ ကြာျခားပါသည္။ စိတ္ဓာတ္အေျပာင္းအလဲျမန္တတ္ျခင္းသည္ အတူတူပင္ျဖစ္ပါသည္။ စိတ္ဟူသည္ ေကာင္းသည္ျဖစ္ေစ၊ မေကာင္းသည္ျဖစ္ေစ၊ နွစ္သက္မွဳရွိပါက ထပ္ခါတလဲလဲ လုပ္ခ်င္ေသာ သေဘာသဘာဝ ရွိတတ္ေပသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ေကာင္းေသာအာရုံတြင္ အျမဲတမ္းက်က္စားသူသည္ ေကာင္းေသာအလုပ္ကိုသာ လုပ္ခ်င္တတ္ျပီး၊ မေကာင္းေသာအာရုံတြင္ အစဥ္က်က္စားသူသည္လည္း မေကာင္းေသာအလုပ္ကိုသာ ေပ်ာ္ေမြ႔ေလ့ရွိပါသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ အသိတရားနွင့္ သတိကပ္ျပီး မိမိ၏စိတ္ကို အစဥ္ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္နုိင္မွသာလွ်င္ ေကာင္းမွဳနွင့္ မေကာင္းမွဳ၊ ကုသိုလ္နွင့္ အကုသိုလ္ကို ခြဲျခားသိရွိ ေရွာင္က်ဥ္ နုိင္ေပမည္။

ပရိယတၱိသာသနာတခုတည္းျပဳလုပ္မည္ဆုိပါက……

ျမတ္စြာဘုရား၏ တရားေဒသနာ ပါဠိ ပိဋကတ္သုံးပုံကို ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္နုိင္ျခင္း၊ ပိဋကတ္စာေပမ်ား အာဂုံေဆာင္ သင္အံျခင္း၊ စာသင္တုိက္ၾကီးမ်ား တည္ေထာင္ျခင္းသည္ သာသနာထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ျခင္း၏ အဓိကက်ေသာ အစိတ္အပိုင္းျဖစ္ေသာ္လည္း ျပီးျပည့္စုံျခင္း မရွိေပ။ ပဋိပတၱိအက်င့္ျမတ္ကို မက်င့္ၾကံပဲ စာေပသင္ၾကားျခင္းကိုသာ ျပဳမည္ ဆုိပါက၊ ရဟန္းအေဆာင္အေယာင္မ်ား ျခဳံလႊမ္းထားေသာ္လည္း ပုထုဇဥ္လူသားမ်ားအျဖစ္ အျပစ္မ်ား က်ဴးလြန္တတ္ၾကပါသည္။ ဝိနည္း စည္းကမ္းမ်ား မည္မွ်ပင္ ခ်မွတ္ထားေသာ္ျငားလည္း၊ သတိမျမဲပါက အသိတရားလက္လြတ္တတ္ၾကပါသည္။ လူျဖစ္ရေသာဘဝတြင္ ရဟန္းအျဖစ္မွာ ရခဲျပီး ျမင့္ျမတ္လွပါသည္။ ထုိျမင့္ျမတ္လွေသာဘဝတြင္ ရဟန္းဝိနည္းစည္းကမ္းမ်ားအား တေသြမတိမ္း လုိက္နာသင့္လွပါသည္။ အေသးအဖြဲအျပစ္ပင္ ျဖစ္ေသာ္ျငားလည္း၊ တခါတရံက်ဴးလြန္ျခင္းကို အာပတ္ေျဖျခင္းျဖင့္ ခြင့္လႊတ္နုိင္ေသာ္လည္း၊ ထပ္ခါထပ္ခါ က်ဴးလြန္ အာပတ္ေျဖျခင္းကိုေတာ့ နားလည္ခြင့္လႊတ္မွဳ မေပးသင့္ေတာ့ေပ။ မေကာင္းမွဳဟူသည္ ျပဳလုပ္ဖန္မ်ားလာပါက၊ ထပ္မံက်ဴးလြန္ရန္ ဝန္မေလးသကဲ့သို႔၊ ယင္းထက္ ၾကီးမားေသာ အျပစ္ကို က်ဴးလြန္နုိင္ေစျခင္း၏ အစပ်ိဳးလကၡဏာလည္း ျဖစ္လာနုိင္ပါသည္။ နည္းနည္းခ်င္း က်ဴးလြန္မွဳမွ၊ မ်ားမ်ား က်ဴးလြန္လာနုိင္သကဲ့သို႔၊ နည္းနည္းခ်င္း ထိန္းသိမ္းနုိင္မွလည္း မ်ားမ်ားထိန္းသိမ္းလာနုိင္ပါသည္။ ျမတ္စြာဘုရားသည္ တပည့္သား သံဃာေတာ္မ်ားအား အမွဳနည္းနုိင္သမွ် နည္းနုိင္ေစရန္၊ ကိေလသာမတုိးပြား ေလ်ာ့ပါးေစရန္ ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ ဝိနည္းစည္းကမ္းမ်ား သတ္မွတ္ခဲ့ျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ေဘာလုံးပြဲၾကည့္ျခင္း၊ သီခ်င္းနားေထာင္ျခင္း၊ တီဗီၾကည့္ျခင္း၊ အင္တာနက္ အြန္လိုင္းတက္ျပီး မလုိလားအပ္ေသာ စကားမ်ား ေျပာဆုိျခင္းမ်ားသည္၊ ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ားအတြက္ ကိေလသာတုိးပြားေစနုိင္ျခင္းကို သာ ျဖစ္ေစနုိင္ပါသည္။ ထုိသုိ႔မဟုတ္ဘဲ တရားဓမၼမ်ားနားေထာင္ျခင္း၊ တပည့္ ဒကာ၊ ဒကာမမ်ားအား ဆုံးမစကားေျပာဆုိ ေရးသားျခင္း၊ တရားေဟာ တရားက်င့္ျခင္းမ်ားသည္သာလွ်င္ ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ားအတြက္ ပိုမုိ သင့္ေလ်ာ္ပါသည္။

ပဋိပတၱိသာသနာတခုတည္းျပဳလုပ္မည္ဆုိပါက…..

ပရိယတၱိစာေပ မေလ့လာဘဲ ပဋိပတၱိသာသနာတခုတည္းသာ အားသန္မည္ဆုိပါကလည္း ျမတ္စြာဘုရား ေဟာၾကားခဲ့ေသာ တရားစစ္တရားမွန္မ်ားနွင့္ ဗုဒၶကိုယ္ေတြ႔ ကို မသိရွိ မနားလည္နုိင္ေတာ့ဘဲ၊ ဆရာေတြ႔နွင့္ မိမိကိုယ္ေတြ႔ကိုသာ အမွန္ထင္ျပီး လမ္းလြဲ လမ္းမွားသုိ႔ ေရာက္ရွိနုိင္ပါသည္။ လြန္ခဲ့ေသာ နွစ္ေပါင္း၂၅၀၀ ေက်ာ္မွ ျမတ္စြာဘုရားေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့ေသာ တရားေဟာစာေပ ပိဋကတ္ေတာ္မ်ားကို ေျခာက္ၾကိမ္တိုင္တုိင္ သဂၤါယနာတင္ခဲ့ စစ္ေဆးခဲ့ေသာေၾကာင့္ ပါဠိိ ပိဋကတ္ေတာ္မ်ားကို မွားယြင္းမွဳရွိပါသည္ဟု သံသယဝင္ျခင္းသည္ ဘုရား၊တရား၊သံဃာတည္းဟူေသာ ရတနာသုံးပါးအေပၚ ျပစ္မွားသည့္သေဘာ မယုံၾကည္သည့္သေဘာ သက္ေရာက္ေနပါသည္။ သာသနာဟူသည္ သီလ၊ သမာဓိ၊ ပညာတည္းဟူေသာ သိကၡာသုံးရပ္ျဖင့္ တည္ေဆာက္ထားျခင္း ျဖစ္ေလေသာေၾကာင့္ ပရိယတၱိစာေပ မသင္ၾကားပါက ျပီးျပည့္စုံေသာ သာသနာအျဖစ္ သတ္မွတ္၍ မျဖစ္နုိင္သကဲ့သုိ႔၊ ပဋိပတၱိအက်င့္ျမတ္ မက်င့္ပါကလည္း ဆားမပါေသာဟင္းကဲ့သုိ႔ ျဖစ္ေနပါလိမ့္မည္။ ပရိယတၱိသာသနာနွင့္ ပဋိပတၱိသာသနာ ႏွစ္မ်ိဳးစလုံးကို ကြ်မ္းက်င္နွံ႔စပ္စြာ ဟန္ခ်က္ညီညီျပဳနုိင္မွသာလွ်င္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္အလုိေတာ္က် ပဋိေဝဓ ပန္းတုိင္သို႔ ဆုိက္ေရာက္နုိင္ေသာ၊ သာသနာသုံးရပ္ကို ေက်ပြန္စြာ ထမ္းေဆာင္နုိင္ေသာ သံဃာေတာ္တပါးျဖစ္နုိင္ပါလိမ့္မည္။

ကိေလသာကုန္ခမ္းေစရန္ က်င့္ၾကံေနသူရဟန္းမ်ားအား သံဃာေတာ္ဟု သတ္မွတ္နုိင္ျပီး၊ ကုသုိလ္ေကာင္းမွဳမ်ား အခ်ိန္ျပည့္ျပဳလုပ္ျပီး ဘုန္းၾကီးေနသူ ရဟန္းေတာ္မ်ားကို ဘုန္းၾကီးဟု ေခၚဆိုနုိင္ၾကပါသည္။ သို႔တည္းမဟုတ္ သကၤန္းအေဆာင္အေယာင္သာရွိျပီး၊ လူ႔အက်င့္ လ႔ူအျပဳအမူ ျပဳေနသူမ်ားကို ရုိးရုိးရဟန္းအျဖစ္သာ သတ္မွတ္နုိင္ပါသည္။

ရဟန္းႏွင့္လူ အတူတူဆုိလွ်င္…. လူတြင္ လူ႔က်င့္ဝတ္၊ လူ႔စည္းကမ္းရွိသကဲ့သို႔၊ ရဟန္းေတာ္မ်ားတြင္လည္း ရဟန္းဝိနည္း၊ ရဟန္းစည္းကမ္းဟူ၍ ရွိပါသည္။ လူနွင့္မတူ ျမင့္ျမတ္ေသာအက်င့္သိကၡာနွင့္ ဝိနည္းေပါင္း ၂၂၇သြယ္ကို ေစာင့္ထိန္းနုိင္ေသာေၾကာင့္ လူအမ်ား၏ အရုိအေသေပးျခင္း၊ ၾကည္ညိဳျခင္း၊ ရွိခိုးပူေဇာ္ျခင္းကို ခံယူထုိက္သူမ်ား ျဖစ္ေနၾကပါသည္။ ထုိသို႔မဟုတ္ဘဲ လူ႔အက်င့္ လူ႔အျပဳအမူအတုိင္း က်င့္သုံးေနမည္ဆိုပါက လူလူခ်င္း အရုိအေသေပးစရာအေၾကာင္း မရွိေတာ့ေပ။ လူအမ်ား၏ စားဦးစားဖ်ား၊ အမြန္အျမတ္ထားဖြယ္ရာ ပစၥည္းေလးပါးကို အလွဴခံထိုက္သူမ်ား ပီသေအာင္ က်င့္ၾကံအားထုတ္ ေနထိုင္နုိင္မွသာ သံသရာအေၾကြးရွင္းနုိင္သူ၊ သံသရာစာရင္း ျပတ္နုိင္သူအျဖစ္ နတ္၊လူ သာဓု ေခၚဆုိနုိင္ပါမည္။

အမွားသိ၍ အမွန္သို႔ ျပင္နုိင္ၾကပါေစ။

မိမိ၏အမွားကို အမွန္အတုိင္းဝန္ခံျပီး၊ ေနာက္ထပ္မမွားေအာင္ အမွန္သို႔ျပဳျပင္ျခင္း၊ ယခင္အမွားမ်ိဳးထပ္မံ မက်ဴးလြန္ေအာင္ ေရွာင္က်ဥ္နုိင္ျခင္းသည္ သူေတာ္ေကာင္းတဦး၏ အျပဳအမူမ်ားျဖစ္ပါသည္။ မွားျခင္းကို မွားမွန္းသိပါလ်က္ ဆင္ျခင္အမ်ိဳးမ်ိဳးနွင့္ မမွားေလသေယာင္ေယာင္၊ အျပစ္မက်ဴးလြန္သေယာင္ေယာင္၊ မ်က္နွာေျပာင္တုိက္ျပီး ဆက္လက္မွားေနဦးမည္ဆိုပါက မည္သူမျပဳ မိမိမွဳဆိုသကဲ့၊ မိမ္ိျပဳသမွ်ကံတရား၏ ေကာင္းျခင္း ဆိုးျခင္းကို မိမိသာလွ်င္ ျပန္လည္ခံစားရမည္္ ျဖစ္ပါသည္။ ။
.

စာရင္းရွင္းၾကစို႔။

ဘဝသံသရာ လည္ပတ္ေစတာ
အေဟာင္းေၾကြး မဆပ္.
အသစ္ေၾကြး ထပ္တင္
ၾကိဳးခ်င္းျငိတြယ္
ေနထြက္ေနဝင္
ဝကၤဘာပမာ
စာရင္းလိမ္ စာရင္းမွား
အျပန္ျပန္ထပ္လို႔
ရွဳပ္ေထြးလူ႔ဘဝ
ရင္ေမာစြ။

အေသရပ္
အေနတန္႔ၾကေစဖုိ႔..
အေသမေၾကာက္
အေနသန္႔ေအာင္
အေၾကြးမကင္း အရွဳပ္တြင္းမွ
လြတ္ေအာင္ရုန္းထြက္ၾကပါစို႔လား။ ။

လိုက္နာခံယူသင္႔ေသာ အေမးအေျဖမ်ား-(၅)

ရဟန္းေတာ္မ်ား ေခတ္ပညာ တတ္သင့္ မတတ္သင့္ကိုပါဘုရား...

ကလ်ာ: တပည့္ေတာ္ သိခ်င္ေမးခ်င္တာ တခုရွိပါတယ္ဘုရား။ ရဟန္းေတာ္မ်ား ေခတ္ပညာ တတ္သင့္ မတတ္သင့္ကိုပါဘုရား။ ဘုရားအဆုံးအမ သာသနာျဖန္႔ျဖဴးနုိင္ဖုိ႔ ဘာသာစကား သင္ၾကားတတ္ေျမာက္ဖုိ႔ လုိတယ္ဆုိတာ လက္ခံပါတယ္ ဘုရား။ ဒါေပမဲ့ သာသနာနဲ႔ မပတ္သက္တဲ့ ေခတ္ပညာ.. ဗဟုသုတ.. ကိေလသာတုိးပြားေစမယ့္ ပညာရပ္မ်ားကို သင္ၾကားဖုိ႔ မလိုအပ္လွဘူးလုိ႔ ထင္မိပါတယ္ဘုရား။ တခ်ိဳ႕ ဘုန္းၾကီးမ်ား ဝက္ဆိုဒ္မွာ ဘုရားသာသနာ အဆုံးအမ တရားေတာ္မ်ားနွင့္ မသက္ဆုိင္လွေသာ အေမရိကန္သမၼတကေတာ္ အေၾကာင္းေရးတာမ်ိဳး၊ မယ္ေရြးပြဲအေၾကာင္း၊ အဲလုိမ်ိဳးေတြ ေတြ႕ေနရတာ.. စိတ္မသက္မသာ ျဖစ္မိပါတယ္ဘုရား။

lknt: ဒကာမႀကီး ကလ်ာ ေရ... သတၱ၀ါအားလံုးကို ျမတ္ဗုဒၶရဲ႕အဆံုးအမေတြ ေဟာေျပာၿပီး ေကာင္းက်ဳိးခ်မ္းသာ ရရွိေစရန္ သူတို႔ရဲ႕ ဘာသာစကားေတြ တတ္ကြ်မ္းဖို႔ လိုအပ္တာကို ဒကာမႀကီးလိုပဲ ယခုေခတ္ အျမင္က်ယ္သူ အမ်ားကေတာ့ သေဘာတူၾကတာ မ်ားပါတယ္... ဒါေပမဲ့ ဗုဒၶအဆံုးအမက ေသြဖယ္ၿပီး ကိေလသာၿငိမ္းေၾကာင္း မဟုတ္ပဲ... တိုးပြားေၾကာင္း အလုပ္ေတြမ်ဳိး... ရွင္ရဟန္းနဲ႔ မေတာ္တဲ့အလုပ္ေတြမ်ဳိး မလုပ္ဖို႔ရာကေတာ့ အထူးေျပာေနဖြယ္ မလိုေတာ့ဘူးေပါ့... လူ႔ေလာကကလည္း မသင့္ေတာ္ေၾကာင္း သတ္မွတ္ကဲ့ရဲ႕သလို... ျမတ္ဗုဒၶကလည္း ၀ိနည္း စည္းကမ္း အမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ သတ္မွတ္ထား ကဲ့ရဲ႕ထားခဲ့ပါတယ္...

တစ္ခ်ဳိ႕ ဘာသာေရးဆုိဒ္ေတြက ဆရာေတာ္ေတြကိုယ္တိုင္ ေရးၾကပါတယ္... တစ္ခ်ဳိ႔ကေတာ့ ဒကာ ဒကာမေတြကေန တင္ေပးၾကတယ္... တစ္ခ်ဳိ႔က ဘုန္းႀကီး အမည္ခံၿပီး လူေတြေရးၾကပါတယ္... ဘယ္လိုပဲ ေရးေရး တင္တင္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မွန္ရင္ မိမိေၾကာင့္ ရတနာသံုးပါး ဂုဏ္သိကၡာ မညႇိဳးႏြမ္းေအာင္ ထိန္းသိမ္းသင့္ပါတယ္... အျပစ္ေျပာတယ္လို႔ မယူဆၾကပဲ... ျဖစ္သင့္တာေတြ ၀ိုင္း၀န္းထိန္းသိမ္းဖို႔ လိုပါတယ္...

သည္လို အျဖစ္မ်ဳိးေတြ မျဖစ္ေစလိုလို႔ ေရွးဆရာေတာ္ ဘုရားမ်ားက တပည့္မ်ားကို ဘာသာျခားစကား မသင္ၾကဖို႔ ေခတ္ပညာေတြ မသင္ၾကားဖို႔ တားျမစ္ပိတ္ပင္ခဲ့ၾကဖူးပါတယ္... သည္လို တားျမစ္ပိတ္ပင္ခဲ့ၾကတာ နိဗၺာန္ခ်မ္းသာ ရရွိေရးအတြက္ တခ်ုိဳ႕တပည့္ေတြ မပ်က္စီးဖို႔အေရးအတြက္ မွန္ပါတယ္... ဒါေပမဲ့ ေခတ္နဲ႔အညီ သာသနာျပဳလိုတဲ့ ဆရာေတာ္မ်ားက သာသနာျပန္႔ပြားဖို႔ ေခတ္ပညာတစ္ခ်ဳိ႕နဲ႔ ဘာသာစကားေတြ သိဖို႔ တတ္ဖို႔ လိုအပ္တယ္လို႔ ထင္ျမင္ၾကၿပီးေနာက္... သင္ၾကားလာၾကျပန္ပါတယ္... တိုးတက္မႈနဲ႔အမွ် ဆုတ္ယုတ္ ပ်က္စီးမႈေတြကေတာ့ တြဲၿပီး ပါလာတာပါပဲ... ပ်က္စီးမႈေတြ ဘာေၾကာင့္ ပါလာလည္းဆို ပုထုဇဥ္ ရွင္ရဟန္းေတြဆိုေတာ့ ရရွိေတြ႔ထိလာတဲ့ ကာမဂုဏ္ငါးပါးရဲ႕ဒါဏ္ကို မခံႏိုင္ၾကေတာ့ဘူးေပါ့... သည္ဒဏ္ကို ခံႏိုင္ဖို႔ရာ သီလ သမာဓိ ပညာ သင့္သေလာက္ေတာ့ လက္ကိုင္ ရွိထားရပါမယ္... သည္လို ရွိမထားဘူးဆိုရင္... ေခတ္နဲ႔ညီဖို႔ သူ႔တိုင္းျပည္ ေရေျမ ရာသီဥတုနဲ႔ မွ်တဖို႔ ဆြမ္းကိစၥ အဆင္ေျပဖို႔ ၀ိနည္းစည္းကမ္းေတြ ခ်ဳိးေဖါက္လာၾကတယ္... ၀ိနည္းနဲ႔ လံုေအာင္ကာထားရမဲ့ ရဟန္းဟာ ပင္ပင္ပန္းပန္း ထမ္းထားရသလို ျဖစ္လာတယ္... စည္းေဖါက္တာ ၾကာလာေတာ့ ၀ိနည္းဆိုတာကို ေစာင့္ထိန္းရမွာ ပင္ပန္းလာတယ္... ေလးလာတယ္... မေစာင့္ထိန္းခ်င္ေတာ့ဘူး... ၀ိနည္းမရွိတဲ့ ရွင္ရဟန္းဟာ လူနဲ႔တူတူပါပဲ... ေနတာထိုင္တာ ေျပာတာဆိုတာ အားလံုး လူလို ျဖစ္လာတတ္ပါတယ္... သူကိုယ္တိုင္ လူလိုျဖစ္လာၿပီဆ္ိုရင္ လူနဲ႔မတူတဲ့ ရွင္ရဟန္းေကာင္းေတြအေပၚမွာ အျမင္ေစာင္းလာတတ္ပါတယ္...

ရွင္ရဟန္းမ်ား ေခတ္နဲ႔အညီ သာသနာျပဳတာကို ေကာင္းတဲ့ လကၡဏာမို႔ လက္ခံပါတယ္... ေခတ္ကိုမွီလို႔ ေခတ္နဲ႔အညီ ပ်က္စီးတာေတာ့ မျဖစ္ေစလိုပါဘူး... မပ်က္စီးဖို႔ရာကလည္း သီလသိကၡာ အစ သိကၡာသံုးပါးကို ႏွစ္သက္သူမွသာ ေခတ္နဲ႔အမွီ တြဲၿပီးပါလာတဲ့ ကာမဂုဏ္ေတြကို ၾကိဳးစားထိန္းႏိုင္ပါလိမ့္မယ္... ၀ိနည္း သီလဆိုတာက ရဟန္းေတာ္မ်ားအတြက္ ေဘးရန္ကင္းေစဖို႔ ျမတ္ဗုဒၶရဲ႕ ေမတၱာစည္း႐ိုးၾကီးပါ... ခုေတာ့ သည္စည္း႐ိုးကို ကိုယ္တိုင္ ႐ိုက္ခ်ဳိးထားၾကသလိုပါပဲ... ေငြဆိုတာ လူသတၱ၀ါေတြအတြက္ သည္းေျခၾကိဳက္ အစာတစ္ခုပါပဲ... အရပ္သူလူသားေတြ ႏွစ္သက္တဲ့ေငြကိုမွ ရွင္ရဟန္းတစ္ပါး ႏွစ္သက္သာယာ မအပ္မစပ္ လကၡံေနၿပီဆိုရင္ က်န္ေသာ တံခါးေပါက္ေတြ ဖြင့္ထားသလို စည္း႐ိုးေတြ ႐ိုက္ခ်ဳိးထားသလိုပဲလို႔ ျမင္မိတာပါပဲ... စည္း႐ိုးေတြ က်ဳိးေနပါၿပီ က်ဳိးေနတဲ့စည္းရိုးကေန ေဘးမ်ဳိးစံု လာေတာ့မွာပါ... ထိန္းႏိုင္သူမ်ားလည္း ရွိပါတယ္ ထိန္းႏိုင္ပါဦးမယ္... မထိန္းႏိုင္သူမ်ားကေတာ့ ပ်က္စီးေတာ့မယ္... သာသနာမွာ အေရအတြက္မ်ားဖို႔ ခက္သလို အရည္အခ်င္းျပည့္သူ ျဖစ္ဖို႔လည္း ခက္ခဲလွပါတယ္... အမုန္းခံၿပီး ထိန္းသိမ္း ေစာင့္ေရွာက္မဲ့သူေတြ အမ်ားႀကီးလိုပါတယ္... ဒါေပမဲ့လည္း အရမ္းကို နည္းေနပါတယ္...

ဒကာဒကာမေတြဘက္ကလည္း ဆြမ္း သကၤန္း ေက်ာင္း ေဆး ေထာက္ပံ့ျခင္းထက္ ေငြေထာက္ပံ့ျခင္းကို ႏွစ္သက္ေနၾကၿပီပဲေလ... အလွဴကို မလွဴနဲ႔လို႔ မတားလိုေပမဲ့ ေငြစကၠဴစာအိပ္ေလး ကိုင္ၿပီး မအပ္မစပ္ လွဴကာနီးမွာ အားပါးတရ ဘုန္းႀကီးေတြရဲ႕ေနာက္မွာ ရွိေနတဲ့ ျမတ္ဗုဒၶမ်က္ႏွာေလးေတာ့ ေမာ္ၾကည့္ၿပီးမွ ဆက္လုပ္သင့္ မလုပ္သင့္ စဥ္းစားေစခ်င္ပါတယ္... ငါ ခုလုပ္မဲ့အလုပ္ကို ျမတ္ဗုဒၶ ႏွစ္သက္ရဲ႕လားလို႔ ေတြးၾကည့္လိုက္ၾကစမ္းပါ ဒကာမတို႔... ကိုယ္လွဴလိုက္တဲ့ စာအိပ္ေလးဟာ သာသနာကို ေထာက္ပံ့ႏိုင္သလို... ရွင္ရဟန္းတစ္ပါးကို ပ်က္စီးေစႏိုင္တဲ့ အႏုျမဴဗံုးတစ္လံုး ပါသြားတာကို သိေစခ်င္ပါတယ္...

သည္ေတာ့ ထိုထိုဤဤ ဒကာမႀကီးမ်ားက ေျပာၾကျပန္တယ္...

အရွင္ဘုရား ခုေခတ္က အစိမ္းေလးမွမရွိရင္ သြားေရးလာေရး ေနေရးထိုင္ေရး မလြယ္ဘူးေလတဲ့...

သာသနာျပဳ လုပ္ငန္းမွာ ေငြဟာ မပါမျဖစ္လိုအပ္ေပမဲ့ ရဟန္းအတြက္ မအပ္မစပ္ေတာ့ မျဖစ္သင့္ဘူးေပါ့... မအပ္မစပ္ သူပါလာၿပီဆိုရင္ေတာ့ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ယိုယြင္းဖို႔ရာ ရာခိုင္ႏႈန္းမ်ားပါတယ္... စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ယိုယြင္းလာၿပီဆ္ိုရင္ေတာ့ မလုပ္သင့္တာေတြ မျဖစ္သင့္တာေတြ ေနာက္ဆက္တြဲအျဖစ္ ေျမာက္မ်ားစြာ ပါလာမွာပါပဲ...

အာပတ္အသင့္ခံၿပီး... မပ်က္မစီးပဲ တစ္ဖက္က တကယ့္ကို သာသနာျပဳ လူမႈအက်ဳိးျပဳလုပ္ငန္းေတြ လုပ္ေနတဲ့ ဆရာေတာ္ဘုရားမ်ား ရွိၾကပါတယ္... သာသနာျပဳေနတဲ့လုပ္ငန္းက သာဓုေခၚစရာပါ...

အာပတ္အသင့္ခံတဲ့ကိစၥကေတာ့ သာဓုေခၚစရာ မဟုတ္ဘူးေပါ့...

ခု ဒကာဒကာမေတြ ျဖစ္ေနၾကတာက ဟို၀ိနည္းေတာ့ ေဖါက္ၾကပါဘုရား... သည္၀ိနည္းေလးေတာ့ မေဖါက္ၾကပါနဲ႔လို႔ ေျပာေနသလိုပဲ... မလြယ္ဘူးေလ... မရေတာ့ဘူး... ေဖါက္ထားတဲ့ စည္းရိုးက အမွားမ်ဳိးစံု ဥဒဟို သြားလာတတ္ပါတယ္... ဒီေတာ့ သူေတာ္ေကာင္းမ်ားက ၀ိနည္းစည္းကမ္းေတြ မေပါက္ေအာင္ ၀ိုင္း၀န္းၿပီး ထိန္းသိမ္း ျပဳျပင္ေပးသင့္တယ္... ေနာက္ထပ္ဆက္ၿပီး မေပါက္ေအာင္ ေဘးကေန ေစာင့္ေရွာက္ေပးသင့္တယ္... သည္လိုသာ ၀ိုင္း၀န္း ေစာင့္ေရွာက္ၾကရင္ ဗုဒၶသာသနာႀကီးဟာ သက္တမ္းနည္းနည္း တိုးလာမွာပါ... အမ်ဳိးေကာင္းသားသမီးေတြ စိတ္ခ်မ္းသာၾကရမွာပါ...

အမ်ဳိးေကာင္းသားသမီးတို႔ရဲ႕ ေစာင့္ေရွာက္မႈ အေပၚမွာလည္း အမ်ားႀကီး မူတည္ေနပါတယ္...

အပၸမာဒတရား လက္ကိုင္ထားလို႔ သူေတာင္ေကာင္းတရားေတြ က်င့္ႏိုင္ၾကေစ ျမတ္ဗုဒၶအေမြ...

ဦးေလာကနာထ
၆.21.၂၀၁၀



ကလ်ာ said...

အရွင္ဘုရားေျဖၾကားခ်က္ကို ေက်နပ္အားရမိပါတယ္ ဘုရား။

တပည့္ေတာ္တို႔ အေနနဲ႔ ရဟန္းေတာ္မ်ားကို ေစာ္ကားလုိစိတ္ အလ်ဥ္း မရွိပါဘူးဘုရား။

တခ်ိဳ႕ေသာ ရဟန္းမ်ားနဲ႔ လူမ်ားက ဗုဒၶဘာသာအခ်င္းခ်င္း မသင့္မျမတ္ ရန္ျဖစ္ေနတယ္၊ ကိုယ့္ေပါင္ ကိုယ္လွန္ေထာင္းေနၾကတယ္လို႔ အျမင္တမ်ိဳး ရွိၾကပါတယ္ဘုရား။ တခ်ိဳ႕ကလဲ အေျပာသာ လြယ္ပါတယ္၊ လက္ေတြ႕မွာ ကိုယ္တုိင္ လုပ္ၾကရဲ႕လားလုိ႔ ေရးၾကပါတယ္ဘုရား။

ျမတ္စြာဘုရားရွင္ကလည္း မိန္႔ၾကားခဲ့ပါတယ္ဘုရား။ ငါဘုရားသာသနာေတာ္ကို ဖ်က္ဆီးမည့္သူမ်ားက ငါ့သားေတာ္မ်ားပါပဲရယ္လုိ႔ မိန္႔မွာခဲ့ပါတယ္။

ဒါေပမဲ့လည္း အရွင္ဘုရားေရးသလိုပါပဲ တပည့္ေတာ္တို႔ လက္ထက္မွာ မပ်က္မစီးျဖစ္ဖုိ႔က တပည့္ေတာ္တုိ႔ အားလုံးရဲ႕တာဝန္ျဖစ္ပါတယ္လို႔ ခံယူမိတာက တေၾကာင္း၊ ပ်က္စီးခ်ိန္ မေရာက္ခင္ ပ်က္စီးမွာ စိုးရိမ္မိတာက တေၾကာင္းေၾကာင့္သာလွ်င္ အခုလို အမုန္းခံျပီး ေျပာေန ေရးေနရပါတယ္ဘုရား။

သာသနာျပင္ပက လူေတြ ေျပာခ်င္သေလာက္ေျပာ ေရးခ်င္သေလာက္ ေရးၾကပါေစ. တပည့္ေတာ္တုိ႔ ဂရုစိုက္စရာ မလုိပါဘူး။ သာသနာတြင္းက ရဟန္း ရွင္ လူတို႔ရဲ႕ အေတြးမွား အျမင္မွား အထင္မွားေတြနဲ႔ ဘုရားသာသနာကို ေျပာင္းျပန္လွန္ျပီး ငါ့သာသနာလုပ္ေနၾကတဲ့ အႏၱရာယ္က ပိုျပီး ၾကီးလွပါတယ္ အရွင္ဘုရား။

ေခတ္နွင့္အညီ လုိက္ေလ်ာညီေထြ ျဖစ္ေအာင္ဆိုျပီး မဟာယန ဘုန္းေတာ္ၾကီးမ်ားကဲ့သုိ႔ အခြင့္အေရးလုိခ်င္တာမ်ိဳး၊ သိရိလကၤာဘုနး္ေတာ္ၾကီးမ်ားကဲ့သုိ႔ အာဏာလိုခ်င္တာမ်ိဳး၊ ကြန္ျပဴတာနဲ႔ အင္တာနက္ကို ေကာင္းတဲ့ဖက္မွာ အသုံးမခ်ဘဲ တလြဲဆံပင္ေကာင္း အသုံးမွားေနၾကတာမ်ိဳးေတြက မျဖစ္သင့္ပါဘူး အရွင္ဘုရား။

တပည့္ေတာ္တို႔အေနနဲ႔ လက္လွမ္းမွီသေလာက္ ေျပာေန ေရးေနေသာ္လည္း၊ ဝိနည္းစည္းကမ္းေဖာက္ဖ်က္ရင္ အာပတ္ေျဖနုိင္ပါတယ္လို႔ ဆင္ျခင္ေပးတဲ့ ရဟန္းေတြနဲ႔ အၾကိမ္ၾကိမ္ခ်ိဳးေဖာက္ ခဏခဏ အာပတ္ေျဖေနၾကတဲ့ ရဟန္းေတြရဲ႕ အင္အားက တေန႔တျခား ပိုမုိ ၾကီးထြားလာေနပါတယ္ဘုရား။

သူမ်ားအျပစ္မၾကည့္ပဲ ကိုယ့္တရားကိုယ္လုပ္တာ ေကာင္းပါတယ္လုိ႔ အထင္ရွိသူ လူေတြ မ်ားလာတာကလည္း အျပစ္လုပ္ ရဟန္းမ်ားကို အေထာက္အပံ့ ေပးေနသလုိ ျဖစ္ေနပါတယ္ ဘုရား။

ဘယ္လုိပဲ ျဖစ္ေနပါေစ. ဘုရားမ်က္နွာ သာသနာမ်က္နွာတခုတည္းၾကည့္ျပီး ေျပာေနတာ ျဖစ္လို႔၊ ကိုယ့္ဖာသာကိုယ္ လိပ္ျပာသန္႔ လိပ္ျပာလုံေနပါတယ္ အရွင္ဘုရား။

အဆိပ္ပင္ ေရေလာင္းသလို အျဖစ္မ်ိဳးကိုေတာ့ မလုပ္မိေအာင္ ၾကိဳးစားေနပါတယ္ အရွင္ဘုရား။
.

ပါရမီထုိက္ေသာဒါန ႏွင့့္ ပါရမီမထုိက္ေသာဒါန

ပါရမီထုိက္ေသာ ဒါနဟူသည္ ေလာဘကုန္ခန္းေစရန္ ျပဳေသာ ဒါနျဖစ္ျပီး၊ ေလာဘပြားစီးေစရန္ ျပဳေသာဒါနသည္ ပါရမီမထိုက္ေသာဒါနျဖစ္ေပသည္။

ေလာဘပြားစီးေစရန္ ျပဳေသာဒါနဟူသည္ နံမည္ၾကီးလိုျခင္း၊ လူသိမ်ားလုိျခင္း၊ အခြင့္အေရးရလိုျခင္း၊ ေနာင္ဘဝခ်မ္းသာလုိျခင္း စေသာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ တခုခုႏွင့္ လွဴဒါန္းေသာ ဒါနမ်ိဳးျဖစ္ေပသည္။ ယင္းဒါနမ်ိဳးသည္ လူခ်မ္းသာ၊ နတ္ခ်မ္းသာ ဘဝမ်ိဳးကိုသာ ေပးစြမ္းနုိင္ျပီး၊ နိဗၺာန္ခ်မ္းသာကုိ မေပးစြမ္းနုိင္ေပ။

ထုိျပင္ ငါေကာင္းစားဖုိ႔ဟူေသာ ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ ျပဳလုပ္ေသာ ဒါနမွန္သမွ်သည္ ပါရမီမထိုက္ဟု ထပ္ဆင့္ မွတ္ယူသင့္ေပသည္။ ငါဟူသည္ ဒိ႒ိကိေလသာျဖစ္ျပီး၊ ေကာင္းစားဖုိ႔ဟူသည္ ေလာဘကိေလသာျဖစ္၏။ ထိုကိေလသာနွစ္ပါး ဦးေဆာင္ျပီးျပဳေသာ ဒါနသည္ ကိေလသာကုန္ရာ နိဗၺာန္သုိ႔ ဧကန္မုခ် ပို႔မေပးနုိင္သည္မွာ ေသခ်ာလွပါသည္။ ထုိေၾကာင့္ ငါေကာင္းစားဖုိ႔ ဟူေသာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ႏွင့္ လွဴဒါန္းေသာ ဒါနသည္ ပါရမီမထုိက္ျခင္း ျဖစ္၏။

ေလာဘကုန္ခန္းေစရန္ ျပဳေသာဒါနဟူသည္ မည္သည့္ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မွ် မထားဘဲ သူ ေကာင္းစားဖုိ႔ဟူေသာ ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ လွဴဒါန္းေသာဒါနပင္ ျဖစ္၏။ အလွဴခံပုဂၢိဳလ္တည္းဟူေသာ သူတစ္ပါးေကာင္းစားေစရန္ ရည္ရြယ္ခ်က္ထားလုိက္ျခင္းသည္ ဒိ႒ိနွင့္ ေလာဘ ကိေလသာကို ထုိဒါနက တခါတည္း ပယ္သတ္ျပီးသား ျဖစ္သြား၏။ ကိေလသာကို ပယ္သတ္နုိင္ေသာေၾကာင့္ ပါရမီထုိက္ေသာ ကိေလသာကုန္ရာ နိဗၺာန္သုိ႔ ပို႔ေဆာင္ေပးနုိင္ျခင္း ျဖစ္၏။

ပါရမီဟူသည္ ျမင့္ျမတ္သူတုိ႔၏ နိဗၺာန္ကို ရည္မွန္း၍ လွဴဒါန္းမွဳ၊ သီလေဆာက္တည္မွဳ စသည္တုိ႔သာတည္း။ ေလာကီ စည္းစိမ္ခ်မ္းသာကို ရည္မွန္း၍ လွဴဒါန္းမွဳကို ပါရမီဟု မဆိုထိုက္ေပ။

(((((အရွင္ဇဝန - ေမတၱာရွင္ (ေရႊျပည္သာ) ေရးသားေသာ ပါရမီထုိက္ေသာဒါန ႏွင့္ ပါရမီမထုိက္ေသာဒါန စာအုပ္မွ ေကာက္နွဳတ္ခ်က္)))))
.