လူျဖစ္ရျခင္း၏ အဓိကရည္ရြယ္ခ်က္သည္ ဝမ္းစာရွာဖုိ႔မဟုတ္၊ အိပ္ဖုိ႔မဟုတ္၊ စားဖုိ႔မဟုတ္၊ ကာမဂုဏ္ခံစားဖုိ႔မဟုတ္၊ ကုသုိလ္ျပဳဖုိ႔အတြက္သာျဖစ္၏။ တိရစာၦန္တြင္ ဝမ္းစာရွာျခင္း၊ အိပ္ျခင္း၊ စားျခင္း၊ ကာမဂုဏ္ခံစားျခင္း ဟူေသာ အခ်က္ေလးခ်က္ရွိသကဲ့သုိ႔ လူတြင္လည္း ထုိ႔အတူ ေလးခ်က္ပင္ရွိ၏။ ဤေလးခ်က္သာ ရွိေနပါက လူသည္ တိရစာၦန္နွင့္ ဘာမွ်မထူး၊ အတူတူသာျဖစ္၏။
လူသားသည္ ကုသုိလ္(ပရဟိတအလုပ္)ကုိ လုပ္တတ္၏။ တိရစာၦန္ကား မလုပ္တတ္။ ဤကုသုိလ္(ပရဟိတ အလုပ္)ေၾကာင့္သာလွ်င္ လူသားသည္ တိရစာၦန္ထက္ သာလြန္ျမင့္ျမတ္သြားျခင္းျဖစ္၏။ ၃၁ ဘုံတြင္ လူ႔ဘုံတစ္ဘုံသာ ကုသိုလ္လုပ္၍ရသေလာ။ အျခားဘုံမ်ားတြင္ ကုသုိလ္လုပ္၍ မရျပီေလာဟု ေမးခဲ့ျငားအ့ံ။ ”မရနုိင္” ဟုသာ ေျဖရပါလိမ့္မည္။ မရနုိင္ ဟူသည္ လူ႔ဘုံကဲ့သို႔ တင္းျပည့္က်ပ္ျပည့္မရနုိင္ဟု ဆုိလုိျခင္းျဖစ္၏။
(((((လူျဖစ္ရျခင္း၏ အဓိကရည္ရြယ္ခ်က္ကို မသိေသာပညာမဲ့သည္ လူ႔ဘဝကို ကာမဂုဏ္ခံစားဖုိ႔အတြက္ အသုံးခ်၍ အပါယ္ေလးပါးသို႔သြားသည္။ လူျဖစ္ရျခင္း၏ အဓိကရည္ရြယ္ခ်က္ကုိ သိေသာပညာရွိသည္ လူ႔ဘဝကို ကုသုိလ္ရဖုိ႔အတြက္ အသုံးခ်၍ နိဗၺာန္သုိ႔သြားသည္။)))))
(အရွင္ဇဝန - ေမတၱာရွင္(ေရႊျပည္သာ) ေရးသားေသာ လူျဖစ္ရျခင္းရဲ႕ အဓိကရည္ရြယ္ခ်က္ စာအုပ္မွ ေကာက္နွဳတ္ခ်က္)
လူသားသည္ ကုသုိလ္(ပရဟိတအလုပ္)ကုိ လုပ္တတ္၏။ တိရစာၦန္ကား မလုပ္တတ္။ ဤကုသုိလ္(ပရဟိတ အလုပ္)ေၾကာင့္သာလွ်င္ လူသားသည္ တိရစာၦန္ထက္ သာလြန္ျမင့္ျမတ္သြားျခင္းျဖစ္၏။ ၃၁ ဘုံတြင္ လူ႔ဘုံတစ္ဘုံသာ ကုသိုလ္လုပ္၍ရသေလာ။ အျခားဘုံမ်ားတြင္ ကုသုိလ္လုပ္၍ မရျပီေလာဟု ေမးခဲ့ျငားအ့ံ။ ”မရနုိင္” ဟုသာ ေျဖရပါလိမ့္မည္။ မရနုိင္ ဟူသည္ လူ႔ဘုံကဲ့သို႔ တင္းျပည့္က်ပ္ျပည့္မရနုိင္ဟု ဆုိလုိျခင္းျဖစ္၏။
လူ႔ဘုံေအာက္တြင္ရွိေသာ အပါယ္ေလးဘုံတြင္ ဆင္းရဲဒုကၡေတြ မ်ားလြန္းအားၾကီးေသာေၾကာင့္ မည္သည့္ကုသိုလ္မွ် ျပဳလုပ္၍မရေပ။ လူ႔ဘုံအထက္တြင္ရွိေသာ နတ္ဘုံ၊ ျဗဟၼာ့ဘုံတုိ႔တြင္ကား ခ်မ္းသာသုခေတြ မ်ားလြန္းအားၾကီးေသာေၾကာင့္ မည္သည့္ကုသိုလ္ကိုမွ် ေကာင္းေကာင္းလုပ္၍ မရျပန္ေပ။ ဥပမာအားျဖင့္ နတ္ျပည္နွင့္ ျဗဟၼာ့ျပည္တြင္ အလွဴခံပုဂၢိဳလ္ မရွိေသာေၾကာင့္ ဒါနကုသုိလ္ မည္သို႔မွ် မျဖစ္နုိင္ျခင္းမ်ိဳးပင္တည္း။
ထုိ႔ေၾကာင့္ ဘုရားအေလာင္းမ်ားသည္ နတ္ျပည္သုိ႔ေရာက္လွ်င္ သက္တမ္းျပည့္မေနဘဲ သက္တမ္း၏ သုံးပုံတစ္ပုံေလာက္သာ ေနကာ မိမိကုိယ္ကို ေသေအာင္ျပဳ၍ လူ႔ျပည္သုိ႔ ျပန္သြားၾကသည္။ လူ႔ျပည္ေရာက္မွ ဒါန၊သီလစေသာ ကုသုိလ္ပါရမီမ်ားကို တင္းျပည့္က်ပ္ျပည့္ ဆည္းပူးၾကသည္။ နတ္ျပည္သည္ လူ႔ဘဝက ရွာေဖြလာေသာ ကုသုိလ္မ်ားကို သုံးစြဲရာ ေစ်းတန္းတစ္မ်ိဳးသာျဖစ္သည္။
ထုိ႔ေၾကာင့္ ဘုရားအေလာင္းမ်ားသည္ နတ္ျပည္သုိ႔ေရာက္လွ်င္ သက္တမ္းျပည့္မေနဘဲ သက္တမ္း၏ သုံးပုံတစ္ပုံေလာက္သာ ေနကာ မိမိကုိယ္ကို ေသေအာင္ျပဳ၍ လူ႔ျပည္သုိ႔ ျပန္သြားၾကသည္။ လူ႔ျပည္ေရာက္မွ ဒါန၊သီလစေသာ ကုသုိလ္ပါရမီမ်ားကို တင္းျပည့္က်ပ္ျပည့္ ဆည္းပူးၾကသည္။ နတ္ျပည္သည္ လူ႔ဘဝက ရွာေဖြလာေသာ ကုသုိလ္မ်ားကို သုံးစြဲရာ ေစ်းတန္းတစ္မ်ိဳးသာျဖစ္သည္။
(((((လူျဖစ္ရျခင္း၏ အဓိကရည္ရြယ္ခ်က္ကို မသိေသာပညာမဲ့သည္ လူ႔ဘဝကို ကာမဂုဏ္ခံစားဖုိ႔အတြက္ အသုံးခ်၍ အပါယ္ေလးပါးသို႔သြားသည္။ လူျဖစ္ရျခင္း၏ အဓိကရည္ရြယ္ခ်က္ကုိ သိေသာပညာရွိသည္ လူ႔ဘဝကို ကုသုိလ္ရဖုိ႔အတြက္ အသုံးခ်၍ နိဗၺာန္သုိ႔သြားသည္။)))))
(အရွင္ဇဝန - ေမတၱာရွင္(ေရႊျပည္သာ) ေရးသားေသာ လူျဖစ္ရျခင္းရဲ႕ အဓိကရည္ရြယ္ခ်က္ စာအုပ္မွ ေကာက္နွဳတ္ခ်က္)
No comments:
Post a Comment