သာသနာျပဳျခင္းဆိုသည္မွာ အလြန္ျမင္႔ျမတ္ေသာ လုပ္ရပ္ျဖစ္ပါသည္။ သာသနာျပဳျခင္းကို လူတိုင္းအလြယ္တကူ မျပဳလုပ္နုိင္ေပ။ သို႔ရာတြင္ ယခုေခတ္တြင္ သာသနာျပဳျခင္းဟူေသာ ေခါင္းစဥ္ေအာက္တြင္ သာသနာဖ်က္ျခင္းကိုပါ ပူးတြဲလုပ္ေဆာင္ေနၾကပါသည္။ သာသနာျပဳျခင္းဟူေသာ လုပ္ရပ္ကို မဆုိထားနွင္႔၊ စကားရပ္ကိုပင္ ေသေသခ်ာခ်ာ သေဘာေပါက္ နားလည္မွဳမရွိၾကဘဲ၊ သာသနာျပဳ ဆုိင္းဘုတ္ကို အလြယ္တကူ ထူေထာင္ေနၾကပါသည္။
သာသနာျပဳသူတြင္ ထားရွိရမည္႔အရည္အခ်င္းမ်ား..
၁) ဘုရား၊ တရား၊ သံဃာတည္းဟူေသာ ရတနာသုံးပါးအေပၚ ယုံၾကည္မွဳသဒၶါတရား အၾကြင္းမဲ႔ထားရွိရပါမည္။
၂) ျမတ္စြာဘုရား၏ အဆုံးအမ သာသနာကို တေသြမတိမ္း လိုက္နာရပါမည္။
၃) ရုိးသားမွဳ၊ ကိုယ္က်င္႔သီလ၊ ကံသုံးပါးစလုံးတြင္ အထူးလုံျခဳံရပါမည္။
၄) သူတပါးမွ သာသနာ႔ေကာင္းက်ိဳးအတြက္ ညြန္ျပေျပာဆုိသမွ်ကို လုိက္နာသူ၊ ဆုိဆုံးမလြယ္သူျဖစ္ရန္ လိုအပ္ပါသည္။
၅) လူတုိင္းအေပၚ ေမတၱာတရားျဖင္႔ ေကာင္းက်ိဳးလုိလားသူ ျဖစ္ရန္ အေရးၾကီးလွပါသည္။
၆) ကိုယ္က်ိဳးစီးပြားမဖက္၊ အမ်ားအက်ိဳးအတြက္သက္သက္သာလွ်င္ ေဆာင္ရြက္ရပါမည္။
၇) စစ္မွန္ေသာ စိတ္ရင္းေစတနာျဖင္႔သာ သာသနာ႔ေကာင္းက်ိဳးကို သယ္ပိုးရပါမည္။
သာသနာ႔ေကာင္းက်ိဳးဆိုသည္မွာ….
ျမတ္စြာဘုရား၏ အဆုံးအမတရားမ်ားကို………
၁) ေျမဝယ္မက်လုိ္က္နာေဆာင္ရြက္ျခင္း။
၂) ဘုရားသားေတာ္ တပည္႔သံဃာေတာ္မ်ားအား သင္ၾကားေစျခင္း။
၃) မေပ်ာက္မပ်က္ လက္ဆင္႔ကမ္းသယ္ေဆာင္ျခင္း။
၄) မ်ိဳးဆက္သစ္ကေလးသူငယ္မ်ားအား သင္ၾကားပို႔ခ်ျခင္း။
၅) လူအမ်ားအား ေလာကီငရဲ သံသရာဝဋ္ဆင္းရဲမွ ကင္းလြတ္ေစျခင္း။
၆) ေလာကီေကာင္းက်ိဳးသာမက ေလာကုတၱရာေကာင္းက်ိဳးမ်ားကို တတ္နုိင္သမွ် ျပဳလုပ္ျခင္း။
၇) သာသနာတည္ျမဲေစရန္ ထိန္းသိမ္းျခင္းအျပင္ ျပန္႔ပြားစည္ပင္ေစရန္ အားထုတ္ျခင္း စသည္တို႔ ပါဝင္ပါသည္။
ဆရာ၊ဒကာ ညီညြတ္ေစရန္…
သာသနာအက်ိဳးသယ္ပိုးရာတြင္ ဆရာ၊ဒကာ ညီညြတ္မွဳသည္ အထူးအေရးပါလွပါသည္။
ဆရာတည္းဟူေသာ ရဟန္းေတာ္မ်ားအေနနွင္႔ ျမတ္စြာဘုရား၏ အဆုံးအမမ်ားကို တေသြမတိမ္း လိုက္နာျခင္းျဖင္႔ မိမိတို႔၏ ဒကာ၊ ဒကာမမ်ား ကိုးကြယ္ရာ စံျပအျဖစ္ ေျပာဆုိျပဳမူ ေနထိုင္သင္႔ပါသည္။ သို႔တည္းမဟုတ္ မိမိတို႔၏ အေျပာအဆုိ အေနအထိုင္ေၾကာင္႔ ဒကာ ဒကာမမ်ားကို အပယ္လမ္းသို႔ ပို႔ေဆာင္ေပးသကဲ႔သုိ႔ ျဖစ္တတ္ပါသည္။
ဒကာ ဒကာမမ်ားအေနနွင္႔လည္း မိမိတို႔၏ အေျပာအဆုိ အေနအထုိင္ေၾကာင္႔ ရဟန္းေတာ္မ်ား၏ ဝိနည္း သိကၡာ အက်င္႔သီလကို ထိခို္က္ေစပါလွ်င္ လက္ရွိဘဝအတြက္သာမက သံသရာတေလွ်ာက္လုံးတြင္ပါ အျပစ္မ်ားစြာ ရရွိနုိ္င္ပါသည္။
ဝိနည္းဆိုင္ရာ အျငင္းပြားေနမွဳမ်ား..
ျမတ္စြာဘုရားလက္ထက္ သာသနာေရွ႕ပိုင္းတြင္ ဝိနည္းစည္းကမ္းမ်ားစြာ မရွိေသးေသာ္လည္း ရဟန္းေတာ္မ်ားသည္ ကိေလသာတုိးပြားေစမည္႔ အေရးမွန္သမွ် မျပဳလုပ္ၾကေပ။ အမွန္စင္စစ္ စည္းကမ္းဟူသည္ စည္းကမ္းရွိသူမ်ားအတြက္ မလုိအပ္ေသာ္လည္း စည္းကမ္းမရွိသူမ်ားအတြက္ အေရးတၾကီး လုိအပ္လွပါသည္။ ထို႔ေၾကာင္႔ သာသနာေနာက္ပိုင္းတြင္ စည္းကမ္းမရွိေသာ ရဟန္းမ်ားသည္ ကိေလသာတုိးပြားေစမည္႔ ကိစၥရပ္မ်ားကို တစတစ ပိုမုိလုပ္ကိုင္လာျခင္းေၾကာင္႔ ဝိနည္းစည္းကမ္းမ်ားကို တုိးျမွင္႔ခ်မွတ္လာၾကပါသည္။
ျမတ္စြာဘုရား၏ အဆုံးအမသာသနာကို လက္တလုံးၾကား ျပင္ဆင္ျဖည္႔စြက္ခ်င္ၾကေသာ တခ်ိဳ႕ေသာ ရဟန္းမ်ားသည္ စီးကရက္ေသာက္ျခင္း၊ ကြမ္းစားျခင္း၊ ေနလြဲမြန္းတည္႔အခ်ိန္တြင္ လက္ဖက္ရည္၊ ဒိန္ခ်ဥ္၊ ေကာ္ဖီ ေသာက္သုံးျခင္းမ်ား ျပဳလုပ္လာၾကပါသည္။ တခ်ိဳ႕ေသာ ဒကာ ဒကာမ်ားသည္ မသိလုိ႔ျဖစ္ေစ၊ သိလ်က္နွင္႔ျဖစ္ေစ ဆက္ကပ္ေလ႔ရွိေသာအခါ ရဟန္းေတာ္မ်ားအေနနွင္႔ဆိုဆုံးမသင္႔္၊ အေၾကာင္းျပ ျငင္းဆုိသင္႔ပါေသာ္လည္း အစဥ္ လက္ခံေလ႔ ရွိေနၾကပါသည္။ ေရာဂါအေျခအေနတစုံတရာေၾကာင္႔ ညစာ သုံးေဆာင္ျခင္းသည္ ဂီလာနရဟန္းမ်ားအတြက္ သင္႔ေတာ္ေသာ္လည္း၊ မည္သည္႔ေရာဂါမွ် မရွိပါက ညစာသုံးေဆာင္ျခင္းသည္ ဝိနည္းအာပတ္သင္႔ေစပါသည္။
သီလအုတ္ျမစ္ ခိုင္ျမဲပါေစ..
ယေန႔ေခတ္ကာလတြင္ တရားနာသူအမ်ားစုသည္ အေျခခံ ဒါန၊ သီလ အုတ္ျမစ္မခိုင္မာေသးဘဲဲ၊ မနားလည္ေသးဘဲ ဓာတ္၊ ပရမတ္၊ ရုပ္နာမ္ စေသာ အဆင္႔ျမင္႔တရားမ်ားကို ေလာဘတၾကီး နာယူေနၾကပါသည္။ အေျခခံ ကိုယ္က်င္႔သီလခိုင္ျမဲမွဳ မရွိေသာေၾကာင္႔ နာယူသမွ်ေသာ အဆင္႔ျမင္႔တရားမ်ားသည္ နားတဖက္မွဝင္ျပီး ထုိနားမွပင္ ခ်က္ခ်င္းျပန္ထြက္ေလေသာေၾကာင္႔ အကုသုိလ္ဟူသမွ် ဝန္ေလး တုန္႔ဆုိင္းျခင္းမရွိပဲ ျပဳလုပ္ေနတတ္ၾကပါသည္။ နိဗၺာန္သို႔ ဦးတည္ခ်က္ ထားေသာ္လည္း၊ အပယ္ငရဲသို႔ ေျခလွမ္းမိေနမွန္း မသိ လွမ္းေနၾကပါသည္။ တနည္းအားျဖင္႔ ေခါင္းေပါင္း ေပါင္းထားေသာ္လည္း၊ ခါးဝတ္ပုဆုိး မပါသကဲ႔သို႔ တင္႔တယ္မွဳမရွိ ျဖစ္ေနၾကပါသည္။
အေနတတ္မွ အေသျမတ္မယ္…
အေသတတ္ဖုိ႔ သံေဝဂတရားမ်ားကို အဆက္မျပတ္ နားေထာင္ေနေသာ္လည္း၊ အေနတတ္ေစေသာ သီလခိုင္ျမဲမွဳ မရွိေလေသာေၾကာင္႔ အေသျမတ္ရန္ မေသခ်ာလွေပ။ နိဗၺာန္သို႔ ေရာက္မည္ မေရာက္မည္ မေသခ်ာလွေသာ္လည္း အပယ္ငရဲသို႔ ေရာက္ရန္ ရာခိုင္ႏွဳန္းအျပည္႔ ေသခ်ာလွပါသည္။ အေသတတ္ျခင္းသည္ တဘဝစာသာ ေကာင္းစားနုိင္ျပီး၊ အေနတတ္မွသာ သံသရာတေလွ်ာက္ ေကာင္းစားနုိင္ပါမည္။
သာသနာ႔ပစၥည္း ဆုိသည္မွာ….
ဘုရား၊ တရား၊ သံဃာတည္းဟူေသာ ရတနာသုံးပါးနွင္႔ စပ္လ်ဥ္းျပီး၊ လူအမ်ား လွဴဒါန္းေသာ ဘုရား၊ ေက်ာင္း၊ ကန္၊ သိမ္ ဇရပ္ အေဆာက္အဦးမ်ား၊ ပစၥည္းေလးပါးျဖစ္ေသာ ေက်ာင္း၊ ေဆး၊ ဆြမ္း၊ သကၤန္းနွင္႔စပ္လ်ဥ္းသည္႔ အရာအားလုံးကို သာသနာ႔ပစၥည္းဟု ေခၚဆိုပါသည္။
သာသနာ႔ပစၥည္းမ်ားကို အလြဲသုံးစားလုပ္ျခင္း၊ မိမိကိုယ္က်ိဳးအတြက္ အသုံးျပဳျခင္း၊ ျပဳလုပ္ပါက အပယ္ငရဲသို႔ က်ေရာက္မည္႔ဝဋ္ဒုကၡကို ခံစားၾကရပါမည္။ ငရဲဘဝက လြတ္ေျမာက္လာပါကလည္း လူျပန္ျဖစ္ရန္ ခဲယဥ္းလွပါသည္္။ လူဘုံေရာက္ျပန္ေသာ္လည္း သာသနာနွင္႔ ၾကဳံဆုံရန္ ခက္ခဲပါသည္။ သာသနာနွင္႔ ၾကံဳျပန္ေတာ႔လည္း က်င္႔ၾကံနားလည္မွဳ ၾကန္႔ၾကာနုိင္ပါသည္။ ဘုရားရွင္၏ ဥာဏ္ေတာ္ကို ဖူးျမင္ရန္ ခက္ခဲသည္႔အျပင္ အရိယာသံဃာမ်ားကို လွဴဒါန္းရန္လည္း မလြယ္ကူနုိင္ေခ်။ သာဓကအားျဖင္႔ ဘုရားရွင္နွင္႔ ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ား၏ ဆြမ္းဟင္းမ်ားကို ခုိးစားသူမ်ားသည္ ၉၂ ကမာၻတိတိ အငတ္ငတ္ အျပတ္ျပတ္ျဖင္႔ ၿပိတၱာဘဝသို႔ က်ေရာက္ခဲ႔ပါသည္။
သာသနာျပဳအမည္ခံ လူပုဂၢိဳလ္မ်ား၏ ရုပ္ဆုိးက်ည္းတန္ေသာ လုပ္ရပ္မ်ား..
ယေန႔ေခတ္အခါတြင္ သာသနာျပဳအမည္ခံ လူပုဂၢိဳလ္မ်ားသည္ သာသနာျပဳျခင္းနွင္႔ မဆီေလ်ာ္ မအပ္စပ္ေသာ ေဆာင္ရြက္ခ်က္မ်ားကို အေၾကာက္တရားမရွိ ရွက္ရြံ႕မွဳကင္းစြာ လက္ရဲဇက္ရဲ ျပဳလုပ္ေနၾကပါသည္။ ယင္းသို႔ေသာ လုပ္ရပ္မ်ားကို သိရိွေသာ အခ်ိဳ႕ရဟန္းေတာ္မ်ားသည္ ဆုံးမျခင္း ကန္႔ကြက္ျခင္း မရွိသည္႔အျပင္ မသိမသာတမ်ိဳး သိသိသာသာတမ်ိဳး အေရးတယူ ေထာက္ပံ႔ျခင္းမ်ား ျပဳလုပ္ေနၾကပါသည္။ ျဖစ္သင္႔သည္မွာ ဆိုဆုံးမ၍မရပါက လူ႔အသိုင္းအဝုိင္းမွ ဖယ္ထုတ္ျခင္းျဖင္႔ အေရးယူသင္႔ပါသည္။ ထုိသုိ႔မဟုတ္ မိမိနွင္႔မသက္ဆုိင္သလို သာသနာမ်က္နွာမၾကည္႔ပဲ ေထာက္ခံ အားေပးျခင္းသည္ သာသနာဖ်က္ျခင္းကို သြယ္ဝုိက္ေသာနည္းျဖင္႔ ျပဳလုပ္ေနသည္နွင္႔ တူလွပါသည္။
သာသနာပိုင္ပစၥည္းမ်ားကို ငါပိုင္ငါဆုိင္ျပဳလုပ္ၾကျခင္း…
လူအမ်ားလွဴဒါန္းေသာ သာသနာပိုင္ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္း၊ အေဆာက္အဦးမ်ားကို မိမိပိုင္ သေဘာထားျခင္း၊ သီီတင္းသုံးေနထုိင္ေသာ ရဟန္းေတာ္မ်ားအား မိမိၾသဇာ တည္ျမဲေရးအတြက္ မသမာေသာနည္းမ်ိဳးစုံျဖင္႔ လႊမ္းမုိးခ်ဳပ္ကိုင္ျခင္း၊ မိမိစိတ္တုိင္းက် မေနနုိင္ေသာ ရဟန္းေတာ္မ်ားအား ေက်ာင္းမွ နွင္ထုတ္ျခင္းအျပင္၊ တုိင္းျပည္မွ နွင္ထုတ္နို္င္ရန္ပါ ၾကိဳးစားလုပ္ကို္င္ျခင္း၊ အေၾကြးျဖင္႔ ဝယ္ယူထားေသာ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းဖုိး ေၾကေစရန္ ရဟန္းေတာ္မ်ားထံမွ လစဥ္ အလွဴေငြ ေတာင္းခံျခင္းအျပင္၊ ရဟန္းေတာ္မ်ားအား လွဴဒါန္းေသာ အလွဴေငြမ်ားကိုပါ သိမ္းယူျခင္း စေသာ အကုသုိလ္အလုပ္မ်ားကို မေၾကာက္မရြံ႕ ရဲရဲဝံ႔ဝံ႔ လုပ္ကိုင္ေနၾကပါသည္။
ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ားသည္ မည္သူနွင္႔မွ် မသက္ဆုိင္ပါ..
ရဟန္းေတာ္မ်ားဟူသည္ သာသနာ႔ေကာင္းက်ိဳးကို သယ္ပိုးေနေသာေၾကာင္႔ သာသနာႏွင္႔သာ သက္ဆုိင္ပါသည္။ ရဟန္းခံေသာ ရဟန္းဒကာ ရဟန္းအမမ်ားမဆုိထားနွင္႔၊ ေမြးမိခင္ ေကြ်းဖခင္မ်ားသည္ပင္လွ်င္ နံမည္ခံသာ သက္ဆုိင္နုိင္ပါသည္။ သို႔ရာတြင္ တခ်ိဳ႕ေသာ ရဟန္းအမမ်ားသည္ ရဟန္းအမမ်ား လုပ္ပိုင္ခြင္႔ထက္ ေက်ာ္လြန္လ်က္ ရဟန္းေတာ္မ်ားကို ခ်ဳပ္ခ်ယ္ျခင္း၊ သူတပါးမွ ဆြမ္းဆက္ကပ္ျခင္းကို ကန္႔သတ္တားျမစ္ျခင္း၊ ရဟန္းေတာ္၏ ဝိနည္းသိကၡာပုဒ္ကို ေလးစားမွဳမရွိျခင္း၊ ရဟန္းေတာ္အတြက္ လွဴဒါန္းေသာ ဆြမ္းဟင္းမ်ားကို ရဟန္းေတာ္နွင္႔ တဝို္င္းတည္း အတူ စားေသာက္ျခင္း၊ ရဟန္းေတာ္မ်ားကို ရုိေသမွဳမရွိ တန္းတူထား ဆက္ဆံျခင္း စေသာ သာသနာေတာ္နွင္႔ မေလ်ာ္ညီစြာ စည္းမဲ႔ကမ္းမဲ႔ ျပဳလုပ္ေနၾကပါသည္။
ရဟန္းေတာ္မ်ားသည္ အသုံးခ်ခံ ျဖစ္ေနျပီေလာ..
အခ်ိဳ႕ေသာ သာသနာအသင္းအဖြဲ႕အစည္းမ်ားသည္ မိမိတို႔၏ ေက်ာင္းရံပုံေငြ ရရွိေရးအတြက္ ရဟန္းေတာ္မ်ားအား ပင္႔ဖိတ္လ်က္ တရားပြဲမ်ား ျပဳလုပ္ၾကပါသည္။ သို႔ရာတြင္ မိမိတို႔ပင္႔ဖိတ္ေသာ ရဟန္းမ်ားအေပၚ သဒၶါတရားမရွိ၊ ဝိနည္းစည္းကမ္းနွင္႔အညီ ဆြမ္းဆက္ကပ္ျခင္းမျပဳပဲ၊ တာဝန္မဲ႔ ျပဳမူၾကပါသည္။ ထုိ႔ျပင္ ရဟန္းေတာ္မ်ား ဝိနည္းအာပတ္ ကင္းလြတ္ေစရန္ စိတ္ေစတနာထက္သန္စြာနွင္႔ ဆြမ္းဆက္ကပ္ေသာ ဒကာမမ်ားကို မဟုတ္တမ္းတရား စြပ္စြဲေျပာဆုိျခင္းျဖင္႔ သာသနာေတာ္ ညစ္ႏြမ္းေစမည္႔ အေျပာအဆုိ အျပဳအမူမ်ားကို စည္းလြတ္ဝါးလြတ္ ျပဳလုပ္ေနၾကပါသည္။ မိမိတို႔ကိုးကြယ္ေသာ ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး၏ ဂုဏ္သေရကိုမွ် မေထာက္ထား၊ ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး ေဟာၾကားခဲ႔ေသာ မည္သည္႔တရားေတာ္ကိုမွ် ႏွလုံးမသြင္းဘဲ တရားလာေရာက္ ခ်ီးျမွင္႔ေဟာၾကားေပးေသာ ဆရာေတာ္မ်ား၏ မေကာင္းသတင္းမ်ားလႊင္႔ျခင္းျဖင္႔ သာသနာျပဳေနၾကပါသည္။ လိမ္မာေစရန္ ဆုံးမ လမ္းညႊန္မွဳ ျပဳခဲ႔ ေဟာၾကားေပးခဲ႔ေတာ္မူေသာ ဆရာေတာ္မ်ား၏ ေစတနာ ေက်းဇူးတရားမ်ားကို သိတတ္မွဳမရွိဘဲ ေက်းဇူးကန္းေသာ အျပဳအမူမ်ားျဖင္႔သာ တုန္႔ျပန္လ်က္ရွိေနပါသည္။
ယေန႔ ျပည္ပသာသနာ အေျခအေန
ဤသို႔ေသာ သာသနာျပဳအမည္ခံ လူပုဂၢိဳလ္မ်ား၏ သာသနာနွင္႔မေလ်ာ္ေသာ အျပဳအမူ အေျပာအဆုိမ်ားေၾကာင္႔ မူလကတည္းက ဘာသာ၊သာသနာကို စိတ္ဝင္စားမွဳမရွိ၊ ယုံၾကည္မွဳ မရွိေသာ ဗုဒၶဘာသာ အမည္ခံသက္သက္ လူပုဂၢိဳလ္မ်ားကို တရားေတာ္မ်ား နာယူေစရန္ စည္းရုံးဆြဲေဆာင္မွဳ မျပဳနုိင္ေတာ႔ေပ။ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းမ်ားသို႔ လာၾကေသာ္လည္း၊ ေကြ်းေမြးထားသည္မ်ားကို စားေသာက္ျပီးသည္နွင္႔ တရား မနာယူေတာ႔ဘဲ အိမ္ျပန္သြားသူမ်ားမွာ ၈၀% အထိ တိုးျမွင္႔လာခဲ႔ပါသည္။ အသက္အရြယ္မ်ား ၾကီးျမင္႔လာၾကေသာ္လည္း ဘုရားရိပ္၊တရားရိပ္တြင္ မေမြ႕ေလ်ာ္ဘဲ အျငိမ္႔ပြဲ စတိတ္ရွိဳး ေပ်ာ္ပြဲရႊင္ပြဲမ်ားတြင္ အားတက္တေရာ ဆင္ႏႊဲေနၾကသည္ကို ေတြ႕ျမင္ေနရပါသည္။
သာသနာမျပဳလွ်င္ေနပါ၊ သာသနာကို မဖ်က္ဆီးၾကပါနဲ႔….
ရဟန္းေတာ္မ်ား သာမက လူပုဂၢိဳလ္မ်ားအေနနွင္႔ သာသနာမျပဳဘဲ ေနပါက ကုသိုလ္မရသကဲ႔သို႔၊ ငရဲလဲ မက်နိုင္ေပ။ သို႔ရာတြင္ သာသနာ ျပဳသလိုလိုနွင္႔ သာသနာကို ဖ်က္ဆီးမိပါက၊ ကုသိုလ္မရသည္႔အျပင္ အပယ္ငရဲသို႔ က်ေရာက္နုိင္သည္ကို သတိျပဳေစလိုပါသည္။ အထူးအားျဖင္႔ ရဟန္းေတာ္မ်ားအေနနွင္႔ ရဟန္းဘဝတြင္ ရဟန္းက်င္႔ဝတ္ ဝိနည္းစည္းကမ္းနွင္႔အညီ မေနထိုင္နိုင္ပါက လူထြက္ျခင္းအားျဖင္႔ သာသနာကို ထိန္းသိမ္းေစာင္႔ေရွာက္သင္႔ပါသည္။
မိမိကိုယ္ကို ၾကည္ညိဳေအာင္ ေနထိုင္သင္႔ပါသည္…
ရဟန္းေတာ္မ်ားအေနနွင္႔ ဒကာ ဒကာမမ်ား ၾကည္ညိဳေအာင္ ကံသုံးပါးစလုံး ထိန္းသိမ္း ေစာင္႔ေရွာက္ရမည္႔အျပင္ မိမိကိုယ္ကို ၾကည္ညိဳေအာင္လဲ အျမဲတမ္း သတိမလြတ္ေစဘဲ ေနထိုင္သင္႔ပါသည္။ မိမိ၏ စိတ္ကုိ တပါးသူမ်ား အလြယ္တကူ မသိနိုင္ေသာ္လည္း မိမိကိုယ္တိုင္ သိေနပါသည္။ မိမိ၏ ရဟန္းဘဝကို မေမ႔မေလ်ာ႔ပဲ လူမ်ားကဲ႔သို႔ ေနထိုင္ျခင္းမျပဳေစရန္္ အစဥ္ ထိန္းသိမ္းဖုိ႔ လိုအပ္ပါသည္။
ျပဳသမွ်ကံ ပဲ႔တင္သံ
မည္သို႔ပင္ျဖစ္ေစ မိမိတုိ႔ ျပဳသမွ်ကံ မွန္သမွ်သည္ ပဲ႔တင္သံအေနျဖင္႔ မိမိထံ ျပန္လာမည္ဆိုျခင္းကို သာသနာျပဳသူမ်ားအားလုံး နားလည္သင္႔ပါသည္။ မေကာင္းမွဳမ်ား ျပဳလုပ္သူျခင္း တူေသာ္လည္း သာသနာနွင္႔စပ္လ်ဥ္းျပီး မေကာင္းမွဳ ျပဳလုပ္သူသည္ အျပစ္သင္႔ျခင္း ပိုမုိ ၾကီးမားနုိင္သည္ကိုလည္း သေဘာေပါက္ေစလိုပါသည္။
ျပဳျပင္ရန္အခ်ိန္ မေနာက္က်ေသးပါ….
အေမသတ္တဲ႔ကံ၊ အေဖသတ္တဲ႔ကံ၊ ရဟႏၱာသတ္တဲ႔ကံ၊ ဘုရားရွင္ကို ေသြးစိမ္းတည္ေအာင္ လုပ္တဲ႔ကံ၊ သံဃာသင္းခြဲတဲ႔ကံ တည္းဟူေသာ ပဥၥာနႏၱရိယကံငါးပါးကို မက်ဴးလြန္ေသးသူ မွန္သမွ် သံသရာမွ လြတ္ေျမာက္ေၾကာင္း တရားမ်ားကို က်င္႔ၾကံရန္ မေနာက္က်ေသးေပ။ မိမိတို႔၏ အမွားမ်ားကို အခ်ိန္မွီ ျပဳျပင္ျခင္းျဖင္႔ လူ႔ပတ္ဝန္းက်င္ လူ႔အက်ိဳးျပဳလုပ္ငန္းမ်ားကို ၾကိဳးစားအားထုတ္မည္ဆုိပါက လူသာဓုေခၚ နတ္သာဓုေခၚမည္႔အျပင္ ေလာကီ ေလာကုတၱရာ မိမိတို႔ အလိုရွိရာ လမ္းေၾကာင္းသို႔ ေခ်ာေမြ႕စြာ ေလွ်ာက္လွမ္းနုိ္င္မည္ ျဖစ္ပါသည္။
သာသနာတည္းဟူေသာသစ္ပင္
ယုံၾကည္မွဳသဒၶါတရားတည္းဟူေသာ မ်ိဳးေစ႔၊ စစ္မွန္ေသာ ေစတနာတည္းဟူေသာေရေသာက္ျမစ္၊ ေမတၱာတည္းဟူေသာ ေရစင္၊ ေကာင္းက်ိဳးလုိလား ဂရုဏာတည္းဟူေသာ ေျမၾသဇာ၊ မုဒိတာဟူေသာ ေနေရာင္ျခည္ စသည္တုိ႔ ဟန္ခ်က္ညီညီ ေပါင္းစပ္မွသာလွ်င္ သာသနာတည္းဟူေသာ အကိုင္းအလက္မ်ားနွင္႔ ျပီးျပည္႔စုံေသာ ေကာင္းက်ိဳးသစ္ပင္ကို ရရွိမည္ျဖစ္ပါသည္။
